Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 stycznia 2023 r., sygn. III SA/Po 908/22

Egzekucyjne postępowanie

Dnia 26 stycznia 2023 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirella Ławniczak Sędzia WSA Walentyna Długaszewska Asesor sądowy WSA Arkadiusz Skomra (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 26 stycznia 2023 roku sprawy ze skargi L. N. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 16 sierpnia 2022 roku nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego uchyla zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 1 lutego 2022 r., sygn. akt III SA/Po 969/21, po rozpoznaniu skargi L. N. (dalej również jako "Skarżący") uchylił postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 19 kwietnia 2021r. nr [...] i poprzedzające je postanowienie Dyrektora Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. z dnia 05 marca 2021r..

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że podniesiony przez Skarżącego dopiero w skardze zarzut przedawnienia należności z uwagi na niewłaściwe doręczenie tytułów wykonawczych i upomnień, jest nieusprawiedliwiony i spóźniony. Zdaniem Sądu bez znaczenia pozostaje okoliczność jaką pieczęć przybito na zwrotnym potwierdzeniu odbioru upomnień, skoro nie kwestionował Pan faktu ich doręczenia od roku 2002. W opinii Sądu trudno uznać, aby nieznaną Panu osobą była osoba o takim samym imieniu i nazwisku. Ponadto, w wyroku z 24 lutego 2021 r, sygn. akt III SA/Po 884/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu za bezsporne przyjął, że doręczono Panu w roku 2002 upomnienia wzywające do uregulowania zaległych należności z tytułu składek. Okoliczność ta została zatem prawomocnie przesądzona. Kwestia ta była już przedmiotem rozpoznania WSA w Poznaniu w sprawie o ww. sygnaturze.

Ponadto Sąd wskazał, iż organy nie zrealizowały nakazanych czynności. W istocie bowiem, organ szczegółowo omówił nowelizację art. 24 u.s.u.s , jednakże bez odniesienia do konkretnych należności objętych postępowaniem egzekucyjnym (sprawa dotyczy należności obejmujących lata - od 2000 do 2002 r.). Rozstrzygnięcia nie zawierają odniesienia do stanu prawnego w zakresie poszczególnych zobowiązań publicznoprawnych, jak i efektów tego postępowania (z uwzględnieniem prowadzenia wobec skarżącego postępowania restrukturyzacyjnego oraz zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej) .Organy ograniczyły się do lakonicznego stwierdzenia, że w odniesieniu do nich nie nastąpiło przedawnienie z uwagi na rozpoczęte , także w roku 2002 postępowanie egzekucyjne. Nadal organy nie dokonały, wbrew zaleceniom sądu kompleksowej analizy instytucji przedawnienia. Próżno szukać w uzasadnieniu postanowień obu instancji odniesienia do przebiegu poszczególnych czynności egzekucyjnych czy choćby odniesienia do niezakończenia trwającego niemal 20 lat postępowania. Tymczasem ocena skutecznego prowadzenia postępowania rodzić może przecież po stronie organu wprawdzie jedynie fakultatywną ,ale jednak możliwość umorzenia postępowania.