Wyrok WSA w Opolu z dnia 27 stycznia 2023 r., sygn. I SA/Op 372/22

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Gocki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska Asesor sądowy Anna Komorowska-Kaczkowska Protokolant Referent Grażyna Sułkowska-Kosmider po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2023 r. sprawy ze skargi W. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 28 września 2022 r., nr SKO.40.1837.2022.po w przedmiocie ustalenia łącznego zobowiązania pieniężnego na 2022 r. uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej do tut. Sądu przez W. A. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z 28 września 2022 r. nr SK0.40.1837.2022.po, którą utrzymano w mocy decyzję (nakaz płatniczy) Burmistrza N. z 24 maja 2022 r. nr POE.3123.7.2022, ustalającą łączne zobowiązanie pieniężne na 2022 r. w kwocie 22.335 zł.

Decyzja ta zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Jak wynika z akt sprawy, Burmistrz N., po wszczęciu z urzędu postępowania w przedmiocie ustalenia łącznego zobowiązania pieniężnego na 2022 r., decyzją z 24 maja 2022 r. nr POE.3123.7.2022 ustalił A. A. i W. A. łączne zobowiązanie pieniężne na 2022 r. w wysokości 22.335 zł, w tym podatek od nieruchomości w wysokości 22.304 zł i podatek rolny w wysokości 31,38 zł. Decyzja została doręczona A. A. 27 maja 2022 r. oraz ustanowionemu w sprawie kuratorowi dla nieznanego z pobytu W. A. - adwokatowi B. G. 25 maja 2022 r.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem, w złożonym od niego odwołaniu A. A., wnosząc o jego uchylenie i umorzenie postępowania, zarzuciła Burmistrzowi N. błędne przyjęcie, że objęte opodatkowaniem nieruchomości nie służą do produkcji rolnej. Wyjaśniła, że z nieruchomości dopiero co usunięto z nich nielegalne odpady i to nie w całości, co zarówno w chwili dokonywania przez organ oględzin zabudowań gospodarczych (kurników) uniemożliwiało, i nadal uniemożliwia, prowadzenie działalności rolniczej, a czego w decyzji nie wzięto pod uwagę. Organ nie uwzględnił także, że nieruchomość została zajęta w toku postępowania egzekucyjnego, w wyniku czego nie można prowadzić na niej działalności produkcyjnej. Ponadto strona zarzuciła brak należytego uzasadnienia decyzji, powodujący trudność odkodowania, co organ rozumie, pisząc o niespełnieniu wszystkich przesłanek uprawniających do zwolnienia z podatku oraz błędnej wykładni art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez wadliwie uznanie, że ustalony w sprawie stan faktyczny nie odpowiada hipotezie normy prawnej z ww. przepisu, tj. że budynki (kurniki) położone na gruntach rolnych nie służą wyłącznie do działalności rolniczej. Odwołująca wskazała również na bezprzedmiotowość postępowania z uwagi na brak podmiotu postępowania, podnosząc że od 12 maja 2022 r. nie jest już właścicielem omawianej nieruchomości, z uwagi na jej zbycie komornicze i przysądzenie prawa jej własności osobie trzeciej. Tym samym, nie korzysta ona już ze statusu strony tego postępowania, gdyż nie ma obecnie ani interesu prawnego, ani obowiązku podatkowego. Organ podatkowy pominął również podstawową zasadę postępowania, tj. nakaz rozstrzygania wszelkich wątpliwości interpretacyjnych na korzyść podatnika.