Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 4 stycznia 2023 r., sygn. I SA/Ol 494/22

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski Sędziowie sędzia WSA Andrzej Brzuzy (sprawozdawca) asesor WSA Anna Janowska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 4 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 26 sierpnia 2022 r., nr 2801-IEW.4132.9.2022.7 w przedmiocie odmowy ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w 2022 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 9 czerwca 2022 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. (dalej jako: "NUS", "Organ I instancji", "Organ podatkowy") odmówił P. P. (dalej jako: "Podatnik", "Strona", "Skarżący") ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w 2022 r.

Z przekazanych tutejszemu Sądowi wraz ze skargą akt podatkowych sprawy wynika, że wnioskiem z 15 kwietnia 2022 r., na podstawie art. 22 §2a ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540, ze zm. - dalej jako: "O.p.") Podatnik zwrócił się o ograniczenie poboru wskazanych zaliczek w pełnym zakresie, z uwagi na to, że jest marynarzem i w 2022 r. będzie wykonywał pracę najemną na pokładzie jednostek eksploatowanych poza terytorium lądowym (na wodach międzynarodowych) przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w Wielkiej Brytanii- P. Ltd.

Wydając decyzję odmowną, NUS wywiódł, że w przedmiotowej sprawie nie została uprawdopodobniona przesłanka wykonywania pracy najemnej na statku eksploatowanym w transporcie międzynarodowym.

Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie (dalej jako: "DIAS", "Organ II instancji", "Organ odwoławczy") decyzją z 26 sierpnia 2022 r. rozstrzygnięcie Organu I instancji utrzymał w mocy.

W uzasadnieniu decyzji Organ odwoławczy wskazał, że spór w niniejszej sprawie koncentruje się wokół kwestii zastosowania art. 14 ust. 3 Konwencja o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych podpisanej 20 lipca 2006 r. w Londynie (Dz.U. z 2006 r. nr 250 poz. 1840 - dalej jako: "Konwencja polsko-brytyjska"), bowiem w przypadku osiągania przez Stronę przychodów w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego, eksploatowanego poza terytoriom lądowym (na wodach międzynarodowych) przez przedsiębiorstwo w Wielkiej Brytanii, jej przychody z tego tytułu podlegałyby - co do zasady opodatkowaniu i w Wielkiej Brytanii i w Polsce - zaś w Polsce Podatnik mógłby skorzystać z tzw. "ulgi abolicyjnej". Dlatego też, zdaniem Organu II instancji, w pierwszej kolejności należało ustalić, czy w świetle postanowień art. 14 ust. 3 Konwencji polsko-brytyjskiej Skarżący uprawdopodobnił, że statek, na pokładzie którego wykonuje i będzie wykonywał w 2022 r. pracę najemną, spełnia łącznie przesłanki wynikające z tych postanowień, a mianowicie: jest statkiem morskim, eksploatowanym w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo z Wielkiej Brytanii.