Wyrok WSA w Łodzi z dnia 5 stycznia 2023 r., sygn. III SAB/Łd 137/22

Cudzoziemcy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Dańczak Sędziowie Sędzia WSA Ewa Alberciak Asesor WSA Anna Dębowska (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 5 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi O. R. na bezczynność Wojewody Łódzkiego w przedmiocie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt stały 1. zobowiązuje Wojewodę Łódzkiego do rozpatrzenia wniosku skarżącego O. R. o udzielenie zezwolenia na pobyt stały w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że Wojewoda Łódzki dopuścił się bezczynności w rozpatrzeniu wniosku skarżącego O. R. o udzielenie zezwolenia na pobyt stały; 3. stwierdza, że bezczynność w rozpatrzeniu wniosku skarżącego O. R. o udzielenie zezwolenia na pobyt stały nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 4. oddala skargę w pozostałym zakresie; 5. zasądza od Wojewody Łódzkiego na rzecz skarżącego O. R. kwotę 597,- (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

16 września 2022 r. do Wojewody Łódzkiego wpłynęła skierowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skarga O.R. na bezczynność w sprawie rozpoznania wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt stały.

Skarżący wniósł o zobowiązanie Wojewody Łódzkiego do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt organowi, orzeczenie, że czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, mimo że będą podstawy do umorzenia postępowania sądowego w zakresie dotyczącym zobowiązania organu do wydania aktu, jeśli taki zostanie wydany przez organ po wniesieniu skarg do sądu, przyznanie skarżącemu na podstawie art. 149 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu administracyjnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a., ewentualnie wymierzenie organowi grzywny na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a., zasądzenie kosztów postępowania na rzecz skarżącego według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości, opłaty sądowej oraz opłaty od pełnomocnictwa.