Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 grudnia 2022 r., sygn. I SA/Wr 907/21

Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Kieres (sprawozdawca),, Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Cichoń,, Asesor WSA Iwona Solatycka, Protokolant Specjalista Anna Terlecka, po rozpoznaniu w Wydziale I, na rozprawie w dniu 15 grudnia 2022 r. sprawy ze skargi: M. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 21 czerwca 2021 r., nr 0201-IOA.603.6.2021 w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do czerwca 2014 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi M.G. (dalej jako: Strona, Skarżąca) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej jako: DIAS, Organ rozpatrujący sprawę w II instancji) z 21 czerwca 2021 r. nr 0201-IOA.603.6.2021, którą DIAS utrzymał w mocy swoją decyzję wydaną w pierwszej instancji z 28 stycznia 2021 r. nr 0201-IOV1.603.4.2020 odmawiającą uchylenia decyzji ostatecznej DIAS z 18 października 2018 r. nr 0201-IOV2.4103.78.2018, uchylającej decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we Wrocławiu z 12 grudnia 2016 nr W5P1/142099/1/025 i określającej zobowiązania w podatku od towarów i usług za okres od stycznia do czerwca 2014 r. W postepowaniu wymiarowym (zwykłym) kwestią sporną było zakwestionowanie Stronie stawki podatku należnego w wysokości 0% na usługi transportu wykonywane na rzecz A Ltd. albowiem jak ustalono zleceniodawca usług (ww. spółka) nie posiadała siedziby oraz miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na Cyprze. Sąd zobowiązany w oparciu o przepis art. 141 § 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.) - dalej jako p.p.s.a. do zwięzłego przedstawienia stanu sprawy, a nie powielania treści akt wskazuje jak poniżej.

Jako podstawę wniosku o wznowienie postępowania podatkowego zakończonego decyzja ostateczną z 18 października 2018 r. wskazano art. 240 § 1 pkt 11 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) i wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej również jako TSUE) z 16 października 2019 r. w sprawie C-189/18 Glencore Agriculture Hungary Kft. Wniosek został wsparty o poniższą argumentację. Zdaniem Skarżącej z powołanego wyroku wynika obowiązek zapoznania Strony z dowodami z innych postępowań administracyjnych w oparciu, o które ma być wydane rozstrzygniecie i Strona ma prawo żądać przeprowadzenia dowodów na tezy odmienne. Podatnik ma prawo dostępu do wszystkich dowodów zgromadzonych w trakcie postępowań, a Sąd rozpoznając skargę na decyzję może skontrolować zgodność z prawem uzyskania dowodów powiązanych lub w innym postępowaniu, na których to dowodach organ zamierza oprzeć rozstrzygniecie lub które to dowody mogą zostać wykorzystane w prawie od obrony. Podatnik ma mieć możliwość dostępu do wszystkich dowodów z akt sprawy na których organ podatkowy zamierza oprzeć decyzję, a ponadto podatnikowi należy udostępnić dokumenty, które nie służą bezpośrednio jako podstawa wydania decyzji lecz mogą zostać wykorzystane przy wykonaniu prawa do obrony w szczególności do dowodów uniewinniających.