Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 grudnia 2022 r., sygn. IV SA/Wr 402/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA del. Tomasz Judecki, Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 29 grudnia 2022 r. ze skargi E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. utrzymało w mocy orzeczenie Wójta Gminy G. z dnia [...] odmawiające E. S. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

Jak wynikało z akt sprawy pismem z dnia 12 stycznia 2022 r. Skarżąca wystąpiła o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną mamą Z. W.

Powołaną na wstępie decyzją organ I instancji odmówił żądaniu Strony. W uzasadnieniu powołał się na art. 17 ust. 1 i ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 111 ze zm., dalej u.ś.r.). Zaznaczył, że zgodnie z orzeczeniem Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Polkowicach z dnia 3 września 2021 r. matka Strony została zaliczona do osób niepełnosprawnych w stopniu znacznym na stałe, przy czym wskazany stopień niepełnosprawności datowany jest od 17 maja 2021 r., czyli istnieje od 91 roku życia. Tym samym niepełnosprawność datowana jest po ukończeniu wieku wskazanego w art. 17 ust. 1b u.ś.r., co wyklucza ustalenie prawa do świadczenia. W dalszych rozważaniach organ wskazał na przeprowadzony w dniu 17 stycznia 2022 r. wywiad środowiskowy, z którego wynika, że Skarżąca wraz z mężem i mamą prowadzą wspólne gospodarstwo domowe od kwietnia 2019 r. Mąż pobiera rentę i pracuje zawodowo, zaś Skarżąca nie jest ani zarejestrowana urzędzie pracy ani nie pracuje. Organ wskazał na aktywność zawodową Strony podkreślając, że od ostatniego zatrudnienia (sierpień 2016 r.- praca sezonowa za granicą) nie przedstawiono żadnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie. Podczas wywiadu środowiskowego Skarżąca wskazała, że w latach 2018 i 2019 r. podejmowała ona prace sezonowe za granicą, bez umowy, z czego zrezygnowała na prośbę siostry, która w tym czasie opiekowała się chorą matką i mężem. Od 2019 r. mama zamieszkuje ze Skarżącą, uprzednio zamieszkiwała sama, ale po złamaniu kości udowej najpierw u siostry Skarżącej a później u niej. Poza złamaniem szyjki kości udowej lewej matka Skarżącej cierpi na chorobę zwyrodnieniową stawów biodrowych i nadciśnienie tętnicze. Z uwagi na nietrzymanie moczu używa pampersów, porusza się przy pomocy balkonika - podpórki i zawsze wymaga asekuracji ze strony drugiej osoby. Z dalszej dokumentacji medycznej wynika, że po leczeniu złamania chora była rehabilitowana. Stwierdzono u niej także zaćmę obu oczu. Po przebyciu zachorowania na COVID-19 jej stan się pogorszył. Nasiliły się zaburzenia pamięci i pogorszyła się sprawność ruchowa. Z opinii neurologa wynika, że zasadniczym rozpoznaniem choroby jest starość, a głównym otępienie naczyniowe nieokreślone. Chora korzysta z usług lekarza rodzinnego co najmniej raz w miesiącu, a w razie potrzeby częściej. Pracownik socjalny potwierdził fakt sprawowania opieki przez Skarżącą nad mamą. Z opisu czynności wykonywanych w ramach opieki wynika, że Skarżąca od 6:30 do 19:30 udziela pomocy chorej w toalecie, czynnościach higienicznych, w tym zakładaniu pampersów, ubieraniu, także szykuje leki, smaruje maściami, mierzy ciśnienie, przygotowuje i podaje posiłki, sprząta, ścieli łóżko, zmienia pościel i podkłady, pierze. Zaznaczała, że czasem musi wstać w nocy aby nasmarować mamę maścią przeciwbólową.