Wyrok WSA w Opolu z dnia 6 grudnia 2022 r., sygn. II SA/Op 274/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski (spr.) Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 6 grudnia 2022 r. sprawy ze skargi B. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 29 lipca 2022 r., nr SKO.40.1142.2022.śr w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Strzelec Opolskich z dnia 8 marca 2022 r., nr OPS.SP.5212.000516.03.2022, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu na rzecz skarżącej B. B. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez B. B., reprezentowaną przez pełnomocnika radcę prawnego M. M., zwaną dalej także skarżąca, jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu, zwanego dalej Kolegium lub organem odwoławczym, z dnia 29 lipca 2022 r., nr SKO.40.1142.2022.śr, utrzymująca w mocy, wydaną z upoważnienia Burmistrza Strzelec Opolskich, decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w Strzelcach Opolskich z dnia 8 marca 2022 r., nr OPS.SP.5212.000516.03.2022, zwanego dalej także organem pierwszej instancji, w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

Wydanie zaskarżonej decyzji poprzedzał następujący stan faktyczny.

Pismem z dnia 4 marca 2022 r. skarżąca zwróciła się do organu pierwszej instancji o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub z innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad niepełnosprawną matką A. G. Do wniosku dołączyła m.in.: orzeczenie Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w S. z dnia 28 stycznia 2022 r. o zaliczeniu A. G. do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności do dnia 31 stycznia 2025 r., z którego wynika, że ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 25 listopada 2021 r., natomiast nie da się ustalić od kiedy istnieje niepełnosprawność oraz orzeczenie Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w S. z dnia 16 kwietnia 2015 r. o zaliczeniu J. O. (małżonka A. G.) do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności na stałe. Opisaną na wstępie decyzją z dnia 8 marca 2022 r. organ pierwszej instancji odmówił skarżącej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Jako podstawę odmowy powołano okoliczność, że w orzeczeniu nie wskazano daty powstania niepełnosprawności A. G. Jakkolwiek wskazano, że Trybunał konstytucyjny w wyroku z dnia 21 października 2014 r. , sygn. akt K 38/13, orzekł o niekonstytucyjności wprowadzenia do ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 615 ze zm.), zwanej dalej u.ś.r., kryterium wieku powstania niepełnosprawności jako przesłanki uzależniającej uzyskanie świadczenia pielęgnacyjnego, to jednak przepisu art. 17 ust. 1b nie usunięto z ustawy i nadal należy go stosować. W odwołaniu od tej decyzji pełnomocnik skarżącej zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez zastosowanie art. 17 ust. 1b pkt 1 i 2 u.ś.r. bez uwzględnienia okoliczności, że na skutek wyroku TK doszło do uznania niekonstytucyjności części wskazanej normy prawnej w zakresie w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki.