Wyrok WSA w Lublinie z dnia 7 grudnia 2022 r., sygn. I SA/Lu 379/22

Pełnomocnik procesowy; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka Sędziowie WSA Monika Kazubińska-Kręcisz (sprawozdawca) WSA Andrzej Niezgoda po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 7 grudnia 2022 r. sprawy ze skargi M. P. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 10 czerwca 2022 r. nr 0601-IOD-1.4102.12.2022.5 w przedmiocie pozostawienia odwołania bez rozpatrzenia I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 14 kwietnia 2022 r. nr 0601-IOD-1.4102.2.2022.6; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie na rzecz M. P. kwotę 597 zł (pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 10 czerwca 2022 r., znak: 0601-IOD-1.4102.12.2022.5, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Lublinie (dalej: DIAS, organ, organ odwoławczy), utrzymał w mocy postanowienie własne z 14 kwietnia 2022 r., znak: 0601-IOD-1.4102.2.2022.6, o pozostawieniu bez rozpoznania odwołania M. P. (dalej: skarżący, strona) od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zamościu (dalej: NUS, organ pierwszej instancji) z 5 stycznia 2022 r., znak: 0620-SPV.4102.139.2021.18, określającej wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2017 rok.

W uzasadnieniu postanowienia organ wyjaśnił, że ww. decyzją NUS z 5 stycznia 2022 r. określono stronie wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2017 rok w kwocie 38.602 zł. W dniu 15 lutego 2022 r. do organu wpłynęło odwołanie od tej decyzji, złożone przez L. J.. Odwołanie to DIAS pozostawił bez rozpoznania postanowieniem z 14 kwietnia 2022 r. wskazując, że osoba je wnosząca, pomimo wezwania, nie dołączyła pełnomocnictwa zawierającego umocowanie do działania w imieniu strony.

W zażaleniu na to postanowienie strona zarzuciła organowi naruszenie art. 169 § 1 i § 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.; dalej także: O.p.) poprzez pozostawienie bez rozpatrzenia odwołania z 25 stycznia 2022 r. w sytuacji, gdy z treści pełnomocnictwa z 30 listopada 2021 r. (złożonego w postępowaniu przed organem pierwszej instancji) wynikało upoważnienie do reprezentowania strony "w pełnym zakresie" do sprawy w "postępowaniu w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2017", a zatem dawało ono pełnomocnikowi prawo do reprezentowania strony także w postępowaniu przed DIAS. Zdaniem skarżącego, nawet gdyby przyjąć, że ww. pełnomocnictwo upoważniało L. J. tylko do działania w imieniu strony w postępowaniu przed NUS, to należało przyjąć, że upoważnienie takie obejmowało swym zakresem również skuteczną możliwość wniesienia odwołania przez tego pełnomocnika. Pełnomocnik strony ustanowiony w postępowaniu przed organem pierwszej instancji jest uprawniony do złożenia odwołania od decyzji wydanej przez ten organ. Jeżeli bowiem zostało wniesione odwołanie, wówczas postępowanie podatkowe w tej samej sprawie przed organem pierwszej instancji toczy się również po wydaniu zaskarżonej decyzji w ramach instytucji tzw. autokontroli decyzji, uregulowanej w art. 226 § 1 O.p. Organ powziąwszy wątpliwości w tym zakresie, mógł co najwyżej wystąpić do samej strony z wezwaniem do wskazania, czy pełnomocnictwo udzielone przez nią L. J. obejmuje swym zakresem również postępowanie odwoławcze, ewentualnie mógł wezwać stronę, aby złożyła pełnomocnictwo upoważniające pełnomocnika do reprezentowania również przed organem odwoławczym. W ocenie skarżącego, skoro osoba wskazana w odwołaniu jako jego pełnomocnik nie odpowiedziała na wezwanie organu do złożenia pełnomocnictwa, wszelką korespondencję w tej sprawie należało doręczać skarżącemu. Z żadnego przepisu Ordynacji podatkowej nie sposób wywieść przy tym obowiązku dwukrotnego przedkładania pełnomocnictwa do akt sprawy - po raz pierwszy w postępowaniu przed organem pierwszej instancji i po raz kolejny - w postępowaniu przed organem odwoławczym. Z tych powodów, zdaniem strony, brak było podstaw do pozostawienia odwołania bez rozpatrzenia.