Wyrok WSA w Krakowie z dnia 8 grudnia 2022 r., sygn. III SA/Kr 752/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący S WSA Maria Zawadzka Sędziowie S WSA Renata Czeluśniak S WSA Ewa Michna (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 grudnia 2022 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 14 lutego 2022 r., nr SKO-NP-4115-781/21 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego skargę oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z 1 grudnia 2021 r. Burmistrz Miasta G. odmówił skarżącej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad matką.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że nie została spełniona przesłanka z art. 17 ust. 1b ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1265) - dalej: u.ś.r.

W odwołaniu skarżąca podniosła, że powyższa decyzja jest niezgodna z przepisami prawa w związku z wydaniem przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z 21 października 2014 r., K 38/13.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu decyzją z 14 lutego 2022 r., utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

Kolegium wskazało, że organ I instancji dokonał w sprawie błędnej wykładni art. 17 ust. 1b u.ś.r. jednakże z uwagi na niespełnienie pozostałych przesłanek warunkujących przyznanie wnioskowanego świadczenia - organ odwoławczy utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Ustalono, że orzeczeniem Powiatowego Zespołu d/s Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w G. z 20 lipca 2021 r., matka skarżącej została na stale zaliczona do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności od 7 czerwca 2021 r. przy czym niepełnosprawność istniała u niej od 70 - tego roku życia. Wcześniej - orzeczeniem z dnia 12 listopada 2019 r., matka skarżącej miała ustalony umiarkowany stopień niepełnosprawności, o charakterze trwałym, na stałe.

W oparciu o wywiad środowiskowy, a także oświadczenie skarżącej, Kolegium ustaliło, że skarżąca od około 3 lat sprawowała opiekę nad rodzicami. Wcześniej ojciec wymagał intensywniejszej opieki z uwagi na zły stan zdrowia. Po śmierci ojca stan zdrowia matki znacznie się pogorszył i obecnie wymagała całodobowej opieki - w lipcu 2021 r. doznała trzeciego zawału, w następstwie którego bardzo osłabła i była w stanie przejść w domu parę kroków przy pomocy osoby drugiej lub przy pomocy laski, korzystała z pieluchomajtek, z trudem siadała na toalecie z powodu duszności i bólu kręgosłupa. Skarżąca sama opiekowała się matką. Skarżąca pomagała mamie wejść do wanny, umyć się, wytrzeć ręcznikiem, rozebrać się i ubrać się. W nocy również opiekowała się mamą, przeprowadzała do toalety, gdyż nie była ona w stanie dojść sama. Przygotowywała posiłki, podawała do stołu, przy czym matka spożywała posiłki samodzielnie. Skarżąca podawała też matce leki, umawiała do specjalistów, realizowała recepty, zajmowała się prowadzeniem całego domu (zakupy, sprzątanie, pranie, gotowanie), ponadto monitorowała sytuację zdrowotną matki - wymagała ona częstych konsultacji lekarskich, rehabilitacji, gdyż przestała chodzić. Matka skarżącej nie opuszczała domu jedynie gdy była potrzebna konsultacja specjalistyczna, a wolny czas spędzała w pozycji siedzącej lub leżącej; nie pozostawała sama w domu, zawsze był ktoś obecny ponieważ istniało ryzyko ponownego zawału. Pracownik socjalny ustalił, że z uwagi na obecny stan zdrowia matka skarżącej wymagała całodobowej opieki co mogło uniemożliwiać podjęcie zatrudnienia przez skarżącą. W oświadczeniu z 18 października 2021 r., skarżąca podała, że od 1 listopada 2020 r. do chwili obecnej nie podejmuje lub zrezygnowała z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad matką. Z kolei, zobowiązana do alimentacji względem niepełnosprawnej, druga córka mieszkała pod tym samym adresem co matka i była zatrudniona na pełnym etacie w szpitalu na stanowisku starszej pielęgniarki.