Wyrok WSA w Kielcach z dnia 29 grudnia 2022 r., sygn. I SA/Ke 517/22

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Surma Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak Asesor WSA Andrzej Mącznik (spr.) Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Szyszka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 grudnia 2022 r. sprawy ze skargi R. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia 22 września 2022 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

1.1 Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach (dalej: "dyrektor", "organ odwoławczy") z 22 września 2022 r. nr 2601-IOV-1.603.2.2022 utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach (dalej: "naczelnik", "organ I instancji") z 7 lutego 2022 r. nr 2604-SPV.603.1.2021 odmawiającą uchylenia w całości ostatecznej decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach z 25 września 2014 r. w przedmiocie określenia R. P. (dalej: "strona", "skarżący") w podatku od towarów i usług za okres od stycznia do maja 2011 r. wartości niezaewidencjonowanej sprzedaży w wysokości 135 005,00 zł oraz ustalenia kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług w wysokości 25 245,00 zł.

1.2 Z uzasadnienia decyzji wynika, że podstawą ustaleń decyzji z 25 września 2014 r. naczelnika było sześć faktur sprzedaży wystawionych przez stronę na rzecz firmy T.-T. sp. j., jak również zeznania przesłuchanych w charakterze świadków wspólników tej spółki: T. G. i T. S.. Ponadto, R. P. nie figurował we wskazanym okresie jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, nie prowadził także żadnej ewidencji sprzedaży za wskazany okres.

1.3 Strona złożyła 8 października 2021 r. do naczelnika wniosek o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją z 25 września 2014 r. Powołała się przy tym na wyrok Sądu Rejonowego w Kielcach II Wydział Karny z 1 lipca 2019 r. (sygn. akt II K 196/17) uniewinniający ją od zarzucanego aktem oskarżenia czynu. Wskazała, że w orzeczeniu tym, na podstawie opinii biegłego z zakresu badania pisma i dokumentów, sąd uznał materiał dowodowy okazany w sprawie karnej za sfałszowany, a będące jego częścią dokumenty stanowiły dowody w prowadzonym postępowaniu podatkowym zakończonym ostateczną decyzją z 25 września 2014 r.