Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 listopada 2022 r., sygn. II SAB/Wr 240/22

Cudzoziemcy

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Olga Białek (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Halina Filipowicz - Kremis Sędzia WSA Wojciech Śnieżyński po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2022 r. w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. L. na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę I. stwierdza, że Wojewoda Dolnośląski dopuścił się bezczynności; II. stwierdza, że bezczynność Wojewody Dolnośląskiego miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania Wojewody Dolnośląskiego do wydania aktu lub dokonania czynności; IV. przyznaje od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej sumę pieniężną w kwocie 1000 (tysiąc) złotych; V. zasądza od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

A. L. (dalej: skarżący) w dniu 22 grudnia 2021 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie rozpatrzenia jego wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę.

Skarżący zarzucając organowi naruszenie: art. 8, art. 12, art. 35 § 1 i § 3 oraz art. 36 § 1 k.p.a. wniósł o: 1/ zobowiązanie organu do wydania decyzji w sprawie w terminie 7 dni od doręczenia wyroku wraz z aktami sprawy; 2/ stwierdzenie wyrokiem dopuszczenia się bezczynności z rażącym naruszeniem prawa; 3/ zasądzenie od organu na rzecz skarżącego sumy pieniężnej w wysokości 3.000 zł; 4/ zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów niniejszego postępowania według norm przepisanych; 5/ zwrot kosztów postępowania według norm przewidzianych.

W uzasadnieniu skargi przedstawiono stan faktyczny sprawy akcentując, że wniosek został złożony w dniu 18 grudnia 2019 r. Opierając się o przepisy postępowania oraz orzecznictwo sądowoadministracyjne, skarżący podniósł, że w niniejszej sprawie organ pozostaje bezczynny, a bezczynność ta ma charakter rażącego naruszenia prawa. Zasądzenie sumy pieniężnej w wysokości określonej petitum skargi uzasadnił uszczerbkiem finansowym i krzywdą jaką poniósł w wyniku opieszałości organu.