Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 listopada 2022 r., sygn. II SAB/Wr 629/21

Cudzoziemcy

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn Sędziowie: Sędzia WSA Olga Białek (spr.) Asesor WSA Marta Pawłowska po rozpoznaniu w Wydziale II w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 listopada 2022 r. sprawy ze skargi V. K. na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie zezwolenia na pobyt czasowy I. stwierdza, że Wojewoda Dolnośląski dopuścił się bezczynności; II. stwierdza, że bezczynność Wojewody Dolnośląskiego ma miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zobowiązuje organ do załatwienia sprawy w terminie 30 dni od otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; IV. przyznaje od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej sumę pieniężną w kwocie 1500 (słownie: tysiąc pięćset) złotych; V. dalej idącą skargę oddala; VI. zasądza od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej kwotę 597 (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

V. K. (dalej: skarżący) w dniu 23 listopada 2020 r. działając poprzez profesjonalnego pełnomocnika wniósł za pośrednictwem organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie rozpatrzenia jego wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy.

Pełnomocnik skarżącego zarzucając organowi naruszenie: 1/ art. 35 § 1 i 3 w zw. z art. 12 k.p.a. poprzez rażące niedochowanie miesięcznego terminu na załatwienie sprawy przewidzianego w ww. przepisie; 2/ art. 36 § 1 w zw. z art. 9 k.p.a. poprzez niepoinformowanie strony o niezałatwieniu sprawy w terminie, a tym samym niepodaniu przyczyn zwłoki, braku wskazania nowego terminu załatwienia sprawy oraz braku pouczenia o możliwości wniesienia ponaglenia; 3/ art. 37 § 4 w zw. z art. 9 k.p.a. poprzez niepoinformowanie o przekazaniu ponaglenia będącego środkiem zaskarżenia do organu II instancji w terminie 7 dni od daty jego otrzymania; 4/ art. 6 w zw. z art. 8 k.p.a. statuującego zasadę praworządności poprzez naruszenie, jak i niezastosowanie przepisów k.p.a. oraz lekceważące podejście do strony, co nie mogło przyczynić się do pogłębiania zaufania obywateli do władzy publicznej; 5/ art. 61 § 4 w zw. z art. 8, art. 9, art. 10 § 1 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie tzn. brak zawiadomienia strony o wszczęciu postępowania co w konsekwencji naruszyło zasadę pogłębiania zaufania obywateli do władzy publicznej, zasadę czynnego udziału stron w postępowaniu oraz zasadę informowania; 6/ art. 73 w zw. z art. 10 k.p.a. poprzez niezapewnienie skarżącej ani jej ustanowionemu w toku postępowania pełnomocnikowi czynnego udziału w postępowaniu, tj. braku możliwości kontaktu z inspektorem prowadzącym postępowanie, ograniczenie tego kontaktu do sytuacji, w których to urzędnik wzywa stronę do stawiennictwa, co z kolei skutkowało brakiem realnych możliwości uzyskania wglądu do akt sprawy; 7/ art. 217 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie, tj. brak niezwłocznego wydania zaświadczenia w przedmiocie urzędowego potwierdzenia stanu faktycznego i prawnego dotyczącego złożonego przez skarżącego wniosku, wniósł o: 1/ zobowiązanie przez Sąd organu do niezwłocznego wydania decyzji w przedmiocie udzielenia skarżącej zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na podjęcie pracy, jednak nie później niż w terminie 14 dni od daty doręczenia do organu I instancji orzeczenia; 2/ stwierdzenie przez Sąd, że organ dopuścił się bezczynności oraz, że ta bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3/ wymierzenie przez Sąd organowi grzywny w wysokości 1.000 zł; 4/ przyznania od organu na rzecz skarżącej sumy pieniężnej w wysokości 3.300 zł; 5/ zwrot kosztów postępowania według norm przepisanych; 6/ o rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym.- rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym.