Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 listopada 2022 r., sygn. II SAB/Wr 226/22

Cudzoziemcy

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn Sędziowie: Sędzia WSA Olga Białek (spr.) Asesor WSA Marta Pawłowska po rozpoznaniu w Wydziale II w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 listopada 2022 r. sprawy ze skargi M. K. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego L. S. na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie zezwolenia na pobyt czasowy I. stwierdza, że Wojewoda Dolnośląski dopuścił się bezczynności; II. stwierdza, że bezczynność Wojewody Dolnośląskiego ma miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zobowiązuje organ do załatwienia sprawy w terminie 30 dni od otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; IV. przyznaje od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej sumę pieniężną w kwocie 1000 (słownie: tysiąc) złotych; V. dalej idącą skargę oddala; VI. zasądza od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

M. K. (dalej jako skarżący, strona skarżąca) reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego L. S., wniósł do organu (w dniu 24 listopada 2021 r.) oraz do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (w dniu 23 listopada 2021r.) skargę na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie rozpatrzenia jego wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy. Skarga złożona do Sądu została przekazana do organu, do którego wpłynęła w dniu 9 grudnia 2021 r.

Skarżący wnioskował o: 1/ stwierdzenie bezczynności Wojewody; 2/ stwierdzenie, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3/ wyznaczenie organowi 14 dniowego terminu do załatwienia sprawy; 4/ przyznanie od Wojewody zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego wg. norm przepisanych; 5/ wymierzenie organowi grzywny; 6/ przyznanie na rzecz skarżącego od organu odszkodowania w wysokości 2500 zł.

W uzasadnieniu przedstawiony został stan faktyczny sprawy z podkreśleniem, że wniosek pobytowy złożony został w dniu 20 lutego 2020 r. Do dnia sporządzania skargi, sprawa nie została jednak załatwiona. Skarżący wywodził, że postępowanie prowadzone jest dłużej niż jest to niezbędne (trwa rok i dziewięć miesięcy) wskazując, że zgodnie z przepisami powinno być zakończone w miesięcznym terminie. Zdaniem strony bezczynność organu uzasadnia wymierzenie grzywny na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a..