Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 listopada 2022 r., sygn. I SA/Wa 219/22

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędzia WSA Bożena Marciniak Sędzia WSA Joanna Skiba (spr.) Protokolant referent Radosław Fijałkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2022 r. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 10 grudnia 2021 r. nr 3419/2021 w przedmiocie odmowy zmiany decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Wojewoda Mazowiecki (dalej również: "Wojewoda" lub "organ") decyzją z dnia 10 grudnia 2021 r. nr 3419/20211 utrzymał w mocy decyzję Starosty P. z dnia 13 grudnia 2016 r. nr 353/2016.

Organ ustalił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Decyzją nr 353/2016 z dnia 13 grudnia 2016 r. Starosta P. orzekł o odmowie zmiany ostatecznej decyzji Starosty P. nr 57/2012 z dnia 26 czerwca 2012 r., orzekającej o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo

własności nieruchomości Skarbu Państwa położonej w obrębie [...], gmina

L., stanowiącej wg ewidencji gruntów działkę nr [...] o pow. [...] ha uregulowanej, w księdze wieczystej Nr [...], będącej na podstawie ww. decyzji własnością K. P.

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła K. P.

Rozpoznając odwołanie Wojewoda utrzymał w mocy decyzję z dnia 13 grudnia 2016 r. W uzasadnieniu organ odwoławczy najpierw przedstawił przebieg zdarzeń poprzedzających wydanie przez organ I instancji zakwestionowanej powyższym odwołaniem decyzji. Nadto organ przytoczył treść art. 155 k.p.a.

Przywołując treść powyższej normy prawnej oraz wyjaśniając zakres i przesłanki powyższej regulacji prawnej stwierdził, że wnioskodawczyni zwracając się o zmianę decyzji na podstawie art. 155 k.p.a. domaga się zastosowania 90 % bonifikaty od opłaty za przekształcenie powołując na konkretny przepis art. 4 ust. 8 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 83 ze zm. dalej ustawa przekształceniowa). Przepis ten został uchylony z dniem 9 października 2011 r. przepisem art. 2 pkt 3 lit a ustawy z dnia 28 lipca 2011 r o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 187 poz. 1110). A zatem zarówno w dacie wydania decyzji z dnia 26 czerwca 2012 r., jak i decyzji z dnia 13 grudnia 2016 r. brak było podstaw prawnych do zastosowania bonifikaty, o której mowa w art. 4 ust. 8, gdyż przepis ten był już w tej dacie uchylony. Poczynione w toku przedmiotowego postępowania ustalenia, wzmocnione zasadą trwałości ostatecznych decyzji administracyjnych wyrażoną w art. 16 § 1 k.p.a. nie pozwalają zatem stwierdzić, że kwestionowaną decyzję należało zmienić w trybie art. 155 k.p.a.