Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 listopada 2022 r., sygn. III SA/Wa 284/22

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Kaute (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Maciej Kurasz, asesor WSA Agnieszka Sułkowska, Protokolant referent stażysta Paweł Król, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2022 r. sprawy ze skargi O. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia [...] listopada 2021 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2017 r. należnym Prezydentowi O. 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia [...] grudnia 2020 r. nr [...]; 2) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz O. S.A. z siedzibą w W. kwotę 13.196 zł (słownie: trzynaście tysięcy sto dziewięćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Prezydent O. (dalej jako "Prezydent") postanowieniem z [...] kwietnia 2019 r. wszczął wobec Skarżącej O. S.A. (dalej również jako "Strona" lub "Spółka") postępowanie podatkowe w sprawie określenia wysokości zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2016-2018.

Prezydent, pismem z 15 maja 2019 r., na podstawie art. 119g § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm., dalej jako "o.p."), zwrócił się do Szefa KAS z wnioskiem o przejęcie ww. postępowania podatkowego z uwagi na okoliczność, że w sprawie może być wydana decyzja z zastosowaniem art. 119a o.p.

Zdaniem Prezydenta, wpływ na wysokość ww. zobowiązań miała dokonana 31 stycznia 2009 r. przez T. Spółka Akcyjna (poprzednia nazwa Skarżącej) transakcja zbycia i leasingu zwrotnego infrastruktury telekomunikacyjnej (dalej także "Czynność"), której drugą stroną była T. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej "T."), będąca podmiotem w pełni zależny od Skarżącej. W ocenie Prezydenta sposób działania Skarżącej dokonującej tej transakcji był sztuczny, zaś jedynym jej celem było osiągnięcie korzyści podatkowej polegającej na obniżeniu zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości.