Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2022 r., sygn. I SA/Po 227/22

Inne; Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 listopada 2022 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 25 lutego 2022 r. F. G. wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z 19 stycznia 2022 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] 13 października 2021 r. nr [...], [...], [...], orzekającą o solidarnej wraz z W. S.A. w likwidacji w P. odpowiedzialności strony jako byłego prezesa zarządu za zaległości podatkowe ww. spółki.

Powyższa skarga została wywiedziona na tle stanu faktycznego sprawy, z którego wynika, że W. S.A. w P. została zawiązana w dniu 8 lipca 2016 r. Uchwałą z 24 sierpnia 2017 r. skarżący został powołany na prezesa zarządu i funkcję tę pełnił do 31 marca 2021 r., tj. do dnia podjęcia przez Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy spółki uchwały o otwarciu jej likwidacji (informacja opublikowana w Monitorze Sądowym i Gospodarczym nr 98/2021 z 24 maja 2021 r.)

Ww. spółka złożyła deklarację dla podatku od towarów i usług VAT-7 za lipiec 2017 r., w której wykazała nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości [...] zł. Zwrot został zrealizowany 13 października 2017 r. Następnie Naczelnik WUCS [...] dwoma decyzjami z 13 marca 2020 r. określił spółce: nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy i zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za lipiec, sierpień, wrzesień 2017 r. oraz zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za październik 2017 r. Decyzje stały się ostateczne. Spółka nie uregulowała w. zobowiązań z tytułu podatku od towarów i usług, nie dokonała zwrotu nienależnie wypłaconej jej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za lipiec 2017 r. W dniu 27 marca 2018 r. złożyła zeznanie CIT-8 za 2017 r., w którym wykazała kwotę podatku do zapłaty w wysokości [...] zł, ale kwoty zobowiązania nie uiściła. Decyzjami z 6 września 2018 r. i 12 grudnia 2018 r. Naczelnik określił spółce wysokość należności z tytułu pobranego, a niewpłaconego w terminie ustawowym podatku dochodowego od osób fizycznych od dokonanych wypłat wynagrodzeń pracownikom za: wrzesień, październik, listopad, grudzień 2017 r. oraz za styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec 2018 r. W celu ich przymusowego dochodzenia wystawił i przekazał do realizacji tytuły wykonawcze z 30 października 2018 r., 11 grudnia 2018 r., 20 lutego 2019 r. Postępowanie egzekucyjne prowadzone na podstawie tych tytułów wykazało bezskuteczność egzekucji, w efekcie czego Naczelnik postanowieniem z 13 lipca 2020 r. je umorzył. Następnie Naczelnik wystawił i przekazał do organu egzekucyjnego tytuły wykonawcze z 6 października 2020 r. i 18 listopada 2020 r. Organ egzekucyjny zawiadomieniem z 9 października 2020 r. poinformował o nieprzystąpieniu do egzekucji wobec spółki, powołując się na dotychczasowe umorzenie postępowania z uwagi na jego bezskuteczność.