Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 29 listopada 2022 r., sygn. IV SA/Po 701/22

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska Sędzia WSA Józef Maleszewski Sędzia WSA Monika Świerczak (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 listopada 2022 r. sprawy ze skargi Wojewody Wielkopolskiego na uchwałę Rady Miasta Kalisza z dnia 29 października 2020 r. nr XXXI/445/2020 w sprawie "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Piaszczysta-Wiosenna" 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej: § 11 pkt 1 lit. f oraz § 24 ust.2 pkt 4; 2. zasadza od Miasta Kalisza na rzecz skarżącego Wojewody Wielkopolskiego kwotę 480 zł ( czterysta osiemdziesiąt złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Na sesji w dniu 29 października 2022 r. Rada Miasta Kalisza (dalej też jako "Rada Miasta") podjęła uchwałę nr XXXI/445/2020 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Piaszczysta - Wiosenna (zwaną dalej "Uchwałą", "Planem miejscowym" lub "Planem").

Pismem datowanym na 15 marca 2021 r. (IR-XI.0552.14.2022.2) Wojewoda Wielkopolski (dalej jako "Wojewoda" lub "Skarżący"), reprezentowany przez

r. W., zaskarżył ww. Uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w części

tj. w zakresie § 11 pkt 1 lit. f i § 24 ust. 2 pkt 4 oraz o zasądzenie od strony przeciwnej na rzecz Skarżącego kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi jej autor na wstępie podał, że Uchwała została doręczona organowi nadzoru 04 listopada 2020 r.

Następnie - mając na względzie treść art. 15 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r. poz. 293,

z późn. zm.; dalej w skrócie "u.p.z.p.") oraz wynik analizy Uchwały w zakresie jej zgodności z ww. ustawą w odniesieniu do zasad sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (w skrócie "m.p.z.p.") a także, wywiódłszy z art. 101 ust. 2 ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U z 2020 r. poz. 1990, ze zm., w skrócie "u.g.n."), że przepisy rozdziału dotyczącego procedury scalenia i podziału stosuje się do nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele inne niż rolne i leśne - Skarżący stwierdził, że zamieszczenie zasad tej procedury w planie miejscowym w odniesieniu do terenów rolnych i leśnych jest nieuprawnione. Wskazując jednocześnie, że problematykę scalenia i podziału nieruchomości rolnych i leśnych regulują przepisy ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. z 2018 r. poz. 908, ze zm.).