Wyrok WSA w Opolu z dnia 23 listopada 2022 r., sygn. I SA/Op 241/22

Finanse publiczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędziowie: Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska Asesor sądowy Anna Komorowska-Kaczkowska (spr.) Protokolant: Referent stażysta Dagmara Jugo po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2022 r. sprawy ze skargi H. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 6 maja 2022 r., nr 1601-IEW.4268.15.2022 w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu grzywny nałożonej w drodze mandatu karnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez H. K. (dalej jako: Skarżący, Strona, Wnioskodawca, Zobowiązany) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z 6 maja 2022 r. nr 1601-IEW.4268.15.2022, którą organ ten, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2022 r. poz. 2000 - dalej jako kpa) oraz art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1634 ze zm. - dalej jako "ustawa o finansach publicznych") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu nr 1609-SCM-4.4268.775.2021.46.AHA, sprostowaną postanowieniem z 1 kwietnia 2022 r., nr 1609-SCM-4.4268.775.2021.50.AHA, w przedmiocie odmowy umorzenia w całości należności z tytułu grzywny nałożonej w drodze mandatu karnego kredytowanego seria [...] nr [...] z 3 października 2020 r. w wysokości 200 zł wraz z kosztami upomnienia w wysokości 16 zł.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Wnioskiem z 20 stycznia 2021 r., uzupełnionym pismami z 5 marca, 19 lipca, 26 listopada i 14 grudnia 2021 r. Skarżący zwrócił się "o zwolnienie w całości od kosztów wykroczenia drogowego", tj. o umorzenie należności z tytułu grzywny nałożonej w drodze mandatu karnego seria [...] nr [...] w wysokości 200 zł oraz kosztów upomnienia w wysokości 16 zł. Wskazał na sytuację majątkową potwierdzoną postanowieniem WSA w Poznaniu z 7 stycznia 2021 r. sygn. akt III SPP/Po 126/20 oraz przekazem pocztowym z 25 marca 2018 r. - wypłata świadczenia z ZUS [...] Oddział w P. w wysokości 595,78 zł. Skarżący stwierdził, że nie jest "w stanie ponieść kosztów wykroczenia drogowego (200 zł) bez uszczerbku utrzymania koniecznego". W oświadczeniu o stanie majątkowym, jako źródło dochodu Skarżący wskazał emeryturę w wysokości 678,83 zł. Wydatki na bieżące utrzymanie w łącznej wysokości 1.138,27 zł, w tym: czynsz - 779,67 zł, energia elektryczna - 145,05 zł, gaz - 45 zł, woda i kanalizacja - 55,03 zł, wywóz nieczystości - 70,97 zł, Internet - 27,22 zł, telefon - 15,33 zł. Skarżący wskazał także na obciążenie z tytułu kredytów w wysokości 1.328.309,43 zł i alimentów w wysokości 66.920 zł oraz na koszt butli gazowej w wysokości 760 zł (pismo z 14 grudnia 2021 r.). Nadto podał, że jest właścicielem/współwłaścicielem domu jednorodzinnego w O., mieszkania spółdzielczego lokatorskiego w T. oraz gospodarstwa rolnego o powierzchni 26 arów w O. Nieruchomość w O. zabezpieczona jest hipoteką wpisaną przez B. w T. Do 19 lipca 2021 r. z nieruchomości prowadzona była egzekucja związana z prowadzoną przez Skarżącego działalnością gospodarczą. Jak wynika z twierdzeń Skarżącego zawartych w ww. pismach, w tamtym czasie Skarżący zarabiał po 15.000 zł miesięcznie i stać go było na zapłacenie mandatu w wysokości 200 zł. Obecnie Skarżący nie godzi się, by Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu stosował wobec niego metody terroru, znęcał się nad nim i przemocą wymuszał na nim zapłatę należności. Tym bardziej, że Prezydent Miasta O.1 w decyzji z 27 października 2021 r. przyznał Skarżącemu rację i umorzył opłatę skarbową. Ponadto, podał, że ma 72 lata i nie jest w stanie wywiązać się z zobowiązania, a sytuacja jest trwała.