Wyrok WSA w Łodzi z dnia 30 listopada 2022 r., sygn. I SA/Łd 519/22

Podatek od spadków i darowizn

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Krawczyk (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Asesor WSA Grzegorz Potiopa Protokolant: St. asystent sędziego Maciej Dębski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2022 r. sprawy ze skargi A. Ś. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 27 maja 2022 r. nr 1001-IOM.604.1.2022/AC w przedmiocie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 27 maja 2022 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej: "DIAS", "organ odwoławczy") w Łodzi utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew (dalej: "NUS", "organ I instancji") z dnia 8 marca 2022 r. odmawiającą A. Ś. (dalej: "skarżący") uchylenia decyzji ostatecznej NUS z dnia 28 grudnia 2017 r. ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze dziedziczenia po zmarłej w dniu 24 czerwca 2009 r. M. Ś. (dalej: "matka skarżącego") w kwocie 1598 zł, z uwagi na przedawnienie prawa do ustalenia zobowiązania podatkowego.

Jak stwierdził organ odwoławczy, z akt sprawy wynika, że skarżący na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w B. z dnia 21 września 2015 r., sygn. akt [...] nabył ½ część spadku po zmarłej w dniu 24 czerwca 2009 r. matce. NUS decyzją z dnia 28 grudnia 2017 r. ustalił wysokość zobowiązania podatkowego w kwocie 1598 zł. W dniu 10 listopada 2021 r. skarżący złożył do NUS wniosek o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją, na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. 2021 r., poz. 1540, dalej jako: "O.p."), wskazując, że nieruchomość, która wchodziła w skład masy spadkowej po matce skarżącego została z dniem 1 stycznia 2006 r. zasiedziana przez W. Ś. i E. Ś. oraz A. Ś.. Postanowieniem z dnia 10 stycznia 2022 r. NUS wznowił to postępowanie, a następnie decyzją z dnia 8 marca 2022 r. odmówił uchylenia swojej decyzji ostatecznej. Zaskarżoną decyzją DIAS utrzymał to rozstrzygnięcie w mocy. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że choć w sprawie zaistniała przesłanka z art. 240 § 1 pkt 5 O.p., to organ nie może wznowić postępowania z uwagi na ograniczenia określone w art. 245 § 1 pkt 3b O.p., tj. upływ terminu przedawnienia z art. 68 § 2 pkt 1 O.p.