Wyrok WSA w Lublinie z dnia 15 listopada 2022 r., sygn. II SA/Lu 400/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Parchomiuk (sprawozdawca) Asesor sądowy Brygida Myszyńska-Guziur po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 15 listopada 2022 r. sprawy ze skargi I. K.-M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Chełmie z dnia 11 kwietnia 2022 r., znak: SKO.II.41/410/ŚR/2022 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do sądu decyzją z 11 kwietnia 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Chełmie, po rozpatrzeniu odwołania I. K.-M. (dalej jako: skarżąca), utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Siedliszcza z 21 stycznia 2022 r., w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

Decyzja został wydana w następującym stanie sprawy:

Wnioskiem z 14 grudnia 2021 r. skarżąca wystąpiła o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad związku z opieką nad matką T. K.. Do wniosku dołączyła m.in. kopię decyzji KRUS z 31 marca 2020 r., o przyznaniu matce świadczenia uzupełniającego dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji oraz oświadczenie o zaprzestaniu prowadzenia gospodarstwa rolnego z dniem 1 października 2018 r.

Decyzją z 21 stycznia 2022 r. organ I instancji odmówił przyznania skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego. W uzasadnieniu organ w pierwszej kolejności stwierdził, że wbrew złożonemu oświadczeniu skarżąca nie zrezygnowała z użytkowania gospodarstwa rolnego i uzyskiwanych stąd dochodów, ponieważ gospodarstwo będzie nadal prowadził jej mąż, co oznacza, że korzyści finansowe nadal będą uzyskiwane w małżeństwie. W dalszym wywodzie organ stwierdził, że nie została spełniona przesłanka określona w art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r., (Dz. U. z 2022 r., poz. 615; dalej jako: u.ś.r.), gdyż niepełnosprawność matki skarżącej powstała w wieku 73 lat.