Wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 listopada 2022 r., sygn. I SA/Kr 784/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Wiśniewski, Sędziowie WSA Waldemar Michaldo (spr.), WSA Wiesław Kuśnierz, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 listopada 2022 r. sprawy ze skargi I.K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 14 kwietnia 2022 r. nr 1201-IOP1-3.611.4.2021.15 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych za 2016 r. skargę oddala.

Uzasadnienie

Pismem z 22 marca 2021 r., skierowanym do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie I.K. złożył, na podstawie art. 247 § 1 pkt 1 O.p., wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Naczelnika Małopolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Krakowie z 11 lutego 2021 r. nr 358000-COP1.4102.6.2021.2, utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Małopolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Krakowie nr 358000-CKK3-2.4102.1.2020.20 z 10 listopada 2020 r. określającą wobec wnioskodawcy zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2016 od dochodów uzyskanych z tytułu objęcia udziałów w spółce mającej osobowość prawną, w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, w kwocie 27 590 zł. Wniosek o stwierdzenie nieważności uzasadniono rażącym naruszeniem przepisów o właściwości miejscowej i rzeczowej, z uwagi na to, że organem właściwym do wydania decyzji w postępowaniu przed pierwszą instancją powinien być Naczelnik Małopolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Opolu, a nie Naczelnik Małopolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Krakowie, w związku z rozporządzeniem Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib dyrektorów izb administracji skarbowej, naczelników urzędów skarbowych i naczelników urzędów celno-skarbowych oraz siedziby dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 393). Ponadto podkreślono, iż decyzja podatkowa nie zawiera pełnego uzasadnienia faktycznego i prawnego, ponieważ organ odwoławczy nie odniósł się do wszystkich zarzutów, zawartych w uzasadnieniu odwołania, co oznacza naruszenie przepisu art. 210 § 1 pkt 6 w związku z art. 124 O.p., a w konsekwencji obrazę art. 120, art. 121 O.p. i art. 7 Konstytucji RP.