Wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 listopada 2022 r., sygn. II SA/Kr 1119/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Paweł Darmoń SWSA Piotr Fronc SWSA Jacek Bursa (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 listopada 2022 r. sprawy ze skargi E. T. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia 4 sierpnia 2022 roku, znak: WI-I.7840.15.11.2022.SM w przedmiocie sprzeciwu wobec zgłoszenia zamiaru budowy I. uchyla zaskarżoną decyzję; I. zasądza od Wojewody Małopolskiego na rzecz skarżącej E. T. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Starosta Tatrzański decyzją z dnia 27 stycznia 2022 r., znak: AB.6743.1022.2021.RWG, wniósł sprzeciw wobec zgłoszenia budowy trzech budynków rekreacji indywidualnej wraz ze zbiornikiem bezodpływowym o pojemności do 10 m3 na dz. ewid. nr [...] położonej w miejscowości G. (gm. Bukowina Tatrzańska).

W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że zgłaszana inwestycja nie posiada faktycznego dostępu do drogi publicznej, jest niezgodna z § 2 ust. 1 Uchwały Nr XX/274/20 Sejmiku Wojewódzkiego Małopolskiego z dnia 27 kwietnia 2020 r. w sprawie Południowomałopolskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz.U. Woj. Małop. 2020.3482) – dalej zwana uchwałą krajobrazową, oraz że budowa trzech budynków rekreacji indywidualnej wykracza poza definicję określenia indywidualnej zabudowy, a wyraźnie wpisuje się w zabudowę rekreacyjną o odmiennym przeznaczeniu niż indywidualne.

Od ww. decyzji odwołanie wniosła wnioskodawczyni E. T., zarzucając naruszenie: art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i 107 § 3, k.p.a. poprzez brak wszechstronnego, rzetelnego oraz pełnego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego; art. 107 § 3, k.p.a. poprzez brak zawarcia w decyzji uzasadnienia faktycznego; art. 8 i art. 107 § 3 poprzez nienależyte uzasadnienie zaskarżonej decyzji; art. 6 i 8 k.p.a. poprzez niedokładne zbadanie wszystkich okoliczności sprawy; art. 80 k.p.a. poprzez dokonanie dowolnej oceny dowodów; art. 30 ust. 6 pkt 2 Prawo budowlane poprzez wydanie decyzji sprzeciwu, w sytuacji gdy było brak jakichkolwiek podstaw do jej wydania oraz naruszenie art. 31 ust. 3 Konstytucji RP poprzez nieproporcjonalne ograniczenie praw skarżącej, w sytuacji gdy ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw; art. 64 ust. 3 Konstytucji RP poprzez bezzasadne ograniczenie prawa własności, które może być ograniczone tylko w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim nie narusza ona istoty prawa własności; art. 140 Kodeksu cywilnego, poprzez działanie z naruszeniem zasady poszanowania prawa własności skarżącej.