Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 23 listopada 2022 r., sygn. II SA/Bd 875/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Leszek Tyliński (spr.) Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Korycka sędzia WSA Grzegorz Saniewski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 listopada 2022 r. sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2022 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2020 r., znak: [...] Burmistrz M. i Gminy P. K. odmówił A. Z. (zwanej dalej skarżącą) przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad matką E. K..

W uzasadnieniu decyzji organ opisując istniejący stan faktyczny i obowiązujący stan prawny wskazał, iż osoba wymagająca opieki legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności na stałe przy czym daty powstania niepełnosprawności nie da się ustalić, a ustalony znaczny stopień niepełnosprawności datuje się od [...] stycznia 2006 r.

Organ I instancji zaznaczył, iż strona w okresie zasiłkowym 2019/2020 jest uprawniona do specjalnego zasiłku opiekuńczego, co również stanowi o negatywnej przesłance do przyznania wnioskowanego świadczenia o której mowa w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 111 ze zm., dalej powoływana jako u.ś.r.). Organ wskazał także, iż strona w toku ponownego postępowania złożyła oświadczenie, iż nie zrezygnuje z przyznanego jej specjalnego zasiłku opiekuńczego.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła skarżąca, wnosząc o jej uchylenie oraz zarzucając:

1) naruszenie prawa materialnego mającego istotny wpływ na wydanie przedmiotowej decyzji poprzez zastosowanie normy prawnej wyrażonej w art. 17 ust. 1 b u.ś.r. bez uwzględnienia okoliczności, iż na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r., sygn. K 38/13 doszło do uznania niekonstytucyjności części wskazanej normy prawnej w zakresie w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez to naruszenie art. 109 ust. 1 Konstytucji RP,