Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 22 listopada 2022 r., sygn. I SA/Bd 393/22

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędziowie: Sędzia WSA Urszula Wiśniewska (spr.) Asesor WSA Joanna Ziołek po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 listopada 2022 r. sprawy ze skargi B. O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 maja 2022 r., nr 0401-IOV1.4103.8.2022 w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od maja do października oraz grudzień 2015 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. określił B. O. (dalej: "Skarżąca", "Strona", "Podatnik") wysokość zobowiązania podatkowego za miesiące: maj, lipiec, sierpień, październik i grudzień 2015 r. oraz wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za miesiące: czerwiec i wrzesień 2015 r.

Rozpatrując odwołanie, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej decyzją z dnia [...]. uchylił w całości decyzję organu pierwszej instancji i sprawę przekazał do ponownego rozpatrzenia.

Po przeprowadzeniu ponownego postępowania podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. decyzją z dnia [...] r. określił Stronie wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące: maj, lipiec, sierpień, październik i grudzień 2015 r. oraz wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za miesiące: czerwiec i wrzesień 2015 r.

W odwołaniu Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz umorzenie postępowania w sprawie. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie art. 70 § 6 pkt 1, art. 70 § 1, art. 70c, art. 120, art. 121, art. 122, art. 123, art. 124, art. 180, art. 181, art. 187 § 1-3, art. 191, art. 192, art. 210 § 1 pkt 6, art. 210 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm., dalej: "O.p."); oraz art. 1 ust. 2 oraz art. 167 i pozostałych norm zawartych w Tytule X Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L.06.347.1) przez zakwestionowanie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez kontrahentów, a w konsekwencji naruszenia zasady neutralności VAT; art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a w zw. z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: "u.p.t.u.", "ustawa o VAT") przez nieprawidłowe zastosowanie przepisów i przyjęcie, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego transakcje, co do których organ nie stwierdził by czynności wskazane na wystawionych dokumentach - fakturach VAT zostały dokonane lub też stwierdził, że wykonawcą czynności był podmiot inny niż wskazany w dokumentach, w następstwie czego niesłusznie odmówiono Podatnikowi prawa do obniżenia podatku o podatek naliczony wynikający z faktur VAT wystawionych przez jego dostawcę; art. 42 ust. 1 u.p.t.u. przez zakwestionowanie prawa skorzystania ze stawki 0 % VAT, pomimo spełnienia przez Podatnika wszystkich wymaganych ustawą przesłanek, co spowodowało bezpodstawne określenie zobowiązania w podatku od towarów i usług.