Wyrok WSA w Łodzi z dnia 4 października 2022 r., sygn. I SA/Łd 271/22

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Krawczyk (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda Sędzia WSA Cezary Koziński Protokolant: St. asystent sędziego Maciej Dębski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2022 r. sprawy ze skargi P. H. na decyzję Naczelnika Łódzkiego Urzędu Celno-Skarbowego w Łodzi z dnia 3 lutego 2022 r. nr 368000-COP.4102.4.1.2020.46 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Łódzkiego Urzędu Celno-Skarbowego w Łodzi z 30 listopada 2021 r., nr 368000-CKK-5.4102.1.1.2020.35; 2. umarza postępowanie podatkowe; 3. zasądza od Naczelnika Łódzkiego Urzędu Celno-Skarbowego w Łodzi na rzecz strony skarżącej kwotę 15.042 (piętnaście tysięcy czterdzieści dwa) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 3 lutego 2022 r. Naczelnik Łódzkiego Urzędu Celno – Skarbowego w Łodzi (dalej: organ) utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 30 listopada 2021 r. określającą P. H. (dalej: "skarżący") wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. w kwocie 422 473 zł.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że w zeznaniu PIT-36L skarżący wykazał stratę zamiast dochodu do opodatkowania na skutek niezasadnego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w kwocie 2.512.085,04 zł od praw ochronnych na dwa znaki towarowe, tj.: znak słowny H. i znak słowno-graficzny H1.. Jak wynika z ww. decyzji w grudniu 2012 r., na przestrzeni 10 dni, znaki te, po wycenie ich wartości na kwotę 50 241 700 zł, zostały wskazane jako przedmiot aportu wniesionego przez skarżącego do spółki cypryjskiej, następnie przez spółkę cypryjską do powiązanej ze skarżącym spółki krajowej. W styczniu 2014 r. znaki wróciły do skarżącego w ramach majątku otrzymanego w wyniku likwidacji ostatniej z tych spółek i zostały wprowadzone do tabel amortyzacyjnych firmy skarżącego w wartości początkowej 50 241 700 zł. Od lutego 2014 r. skarżący rozpoczął dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od praw ochronnych na ww. znaki, metodą liniową, stosując 5% stawkę amortyzacyjną. Organ uznał, że znaki były cały czas we władaniu skarżącego, a jego celem opisanych czynności było stworzenie warunków do zaktualizowania ich wartości, ujawnienia w księgach rachunkowych i wypracowania zdolności do ich amortyzacji. Postępowanie w I instancji zakończyło się decyzją z dnia 28 lutego 2020 r., która została uchylona przez organ odwoławczy, a sprawę przekazano do ponownego rozpatrzenia.