Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 października 2022 r., sygn. II SA/Gd 268/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Diana Trzcińska (spr.) Sędziowie: Asesor WSA Justyna Dudek - Sienkiewicz Asesor WSA Wojciech Wycichowski po rozpoznaniu w dniu 12 października 2022 r. w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 23 lutego 2022 r., nr SKO Gd/3055/21 w sprawie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

B. B. wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z 23 lutego 2022 r., którą utrzymano w mocy decyzję Wójta Gminy Wejherowo z 28 kwietnia 2021 r. w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

Decyzja została wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją z 28 kwietnia 2021 r. organ I instancji odmówił stronie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym mężem – W. B., w uzasadnieniu wskazując na brak spełnienia przesłanki opisanej w treści art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (u.ś.r.), gdzie zawarto wymóg by niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała później niż do ukończenia przez nią 18 roku życia (lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia). Dodatkowo, organ stwierdził, że nie został potwierdzony związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a sprawowaniem rzeczywistej opieki nad mężem.

Strona, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, złożyła od tak wydanej decyzji odwołanie, po rozpoznaniu którego Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z 23 lutego 2022 r. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu, Kolegium – odmiennie od organu I instancji – przychyliło się do stanowiska prezentowanego przez sądy administracyjne, w których wskazywana jest konieczność stosowania art. 17 ust. 1b u.ś.r. z pominięciem kryterium momentu powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 24 października 2014 r., sygn. akt K 38/13. Tym samym Kolegium uznało, że nie ma podstaw do odmowy przyznania stronie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego tylko na podstawie braku spełnienia przesłanki wynikającej z art. 17 ust. 1b u.ś.r.