Wyrok WSA w Kielcach z dnia 25 sierpnia 2022 r., sygn. I SA/Ke 217/22

Przywrócenie terminu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Surma (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Rojek Asesor WSA Magdalena Stępniak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 25 sierpnia 2022 r. sprawy ze skargi P. H. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Postanowieniem z [...] , nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w [...] (organ odwoławczy) odmówił P. H. (skarżący) przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w K. (organ I instancji) z [...] r., nr [...] o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności własnej decyzji z [...], nr [...]

1.1 Organ odwoławczy wyjaśnił, że pismem z 3 stycznia 2022 r. wnioskodawca działający przez pełnomocnika skierował prośbę o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z [...] Wraz z wnioskiem złożył zażalenie. We wniosku podał, że uchybienie terminu do wniesienia zażalenia nastąpiło bez winy pełnomocnika ani też jego mocodawcy. Wskazał, że na 27 grudnia 2021 r. zamówił akta postępowania egzekucyjnego, by zweryfikować podstawę dokonania zajęcia, bowiem otrzymał od mocodawcy informację o zajęciu jego konta bankowego 23 grudnia 2021 r. Wyjaśnił, że 16 grudnia 2021 r. odebrał pocztę, bowiem w kancelarii w końcówce listopada i w pierwszej połowie grudnia 2021 r. były pozytywne przypadki zakażenia COVID-19. Podał, że był na kwarantannie od 26 listopada do 5 grudnia 2021 r., a dwie pracownice były izolowane odpowiednio w okresach: 2-13 grudnia 2021 r. i 24 listopada - 3 grudnia 2021 r. W tym okresie dwaj pozostali pracownicy, posiadając objawy choroby, pracowali zdalnie w domu. Pełnomocnik i wspólnik spółki podjęli decyzję o zawieszeniu pracy w kancelarii i w miarę możliwości kontynuowaniu pracy w formie zdalnej dla bezpieczeństwa, aż do 17 grudnia 2021 r. Zrezygnował z jakiegokolwiek kontaktu z pracownikami do tej daty, nie przychodził w ogóle do kancelarii, nie chcąc narażać swojego zdrowia i życia. W dniu 16 grudnia 2021 r. udał się na pocztę, aby odebrać zaległą awizowaną korespondencję. Otrzymał co najmniej kilkanaście listów, w tym dwa już po terminie (awizowane do 15 grudnia 2021 r.). Pełnomocnikowi nie wydano przesyłki z postanowieniem o rygorze wykonalności, nadanej przez organ I instancji, co skutkowało złożeniem reklamacji do P. P. S.A. Wyjaśnił, że 16 grudnia 2021 r. przesyłka była na poczcie i można ją było wydać lub poinformować, że jest już po terminie, tym bardziej, że zwrot z poczty nastąpił 21 grudnia 2021 r. Gdyby wiedział o tej przesyłce, to poprzez szybkie zamówienie akt mógłby zapoznać się z jej treścią i nie uchybiłby terminowi. Nadto podniósł, że przesyłka z postanowieniem o rygorze nie była w ogóle awizowana, gdyż awizo nie było pozostawione w skrzynce oddawczej ani w kancelarii, która od 1 do 15 grudnia 2021 r., z uwagi na przypadki choroby COVID-19, nie pracowała stacjonarnie. Pełnomocnik zwrócił uwagę, że identyfikacji przesyłki pracownikom poczty nie ułatwił fakt, że na kopercie wpisano jako pierwszego P. H. i jego adres w P. , a pełnomocnika wymieniono dopiero pod spodem. Sprawiała wrażenie, że jest adresowana do P. H. i przypuszczał, że może dlatego pracownicy poczty nie wydali jej pełnomocnikowi. Końcowo we wniosku stwierdził, że trudno jest winić pełnomocnika za nieodebranie korespondencji i uchybienie terminowi w sytuacji, gdy w jego kancelarii panował COVID-19, a pełnomocnik 16 grudnia 2021 r. był na poczcie i pomimo zalegania przesyłki w tym dniu, nie wydano jej. Podkreślił, że nie tylko uprawdopodobnił, że uchybienie terminowi nastąpiło bez jego winy, ale przedkładając wiele dokumentów - udowodnił to.