Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 19 lipca 2022 r., sygn. I SA/Bd 202/22

Transport

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tomasz Wójcik Sędziowie sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.) sędzia WSA Agnieszka Olesińska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 lipca 2022 r. sprawy ze skargi P. sp. z o.o. sp. k. w K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył na stronę karę pieniężną w wysokości [...] zł. Podstawę faktyczną powyższego rozstrzygnięcia stanowiło: 1) wykonywanie przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w tachograf, przyrząd rejestrujący, czujnik ruchu, urządzenia zewnętrzne GNSS lub urządzenie wczesnego wykrywania na odległość, nieposiadające świadectwa homologacji typu lub tachograf lub wyżej wymieniony element składowy tachografu, który został podrobiony lub przerobiony; 2) niewłaściwa obsługa lub odłączenie homologowanego i sprawnego technicznie tachografu, skutkujące nierejestrowaniem na wykresówce lub na karcie kierowcy aktywności kierowcy, prędkości pojazdu lub przebytej drogi; 3) dopuszczenie do wykonywania przewozu drogowego pojazdem lub zespołem pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 12 t, których dopuszczalna masa całkowita została przekroczona - co najmniej o 20%. Powyższe stwierdzono w dniu [...] r. podczas kontroli drogowej na drodze krajowej S5 w miejscowości B., samochodu ciężarowego marki Scania o nr rej. [...] oraz naczepy marki D-Tec o nr rej. [...]. Pojazdem kierował M. K.. Pojazdem wykonywany był krajowy transport drogowy rzeczy. Kontrolowany przewóz wykonywany był na rzecz i w imieniu P. sp. z o. o. sp. k. Przebieg kontroli został utrwalony w protokole kontroli z dnia [...] r.

W odwołaniu skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania, ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie prawa procesowego przez naruszenie zasad postępowania administracyjnego, to jest: art. 6, art. 7, art. 8, art. 10 § 1, art. 15, art. 75, art. 77 § 1, art. 80 § 1 oraz art. 81 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r., poz. 735 ze zm., dalej: "k.p.a."), które miało istotny wpływ na wynik sprawy, polegające na nie poczynieniu ustaleń oraz nie zebraniu materiału dowodowego niezbędnego do wydania decyzji oraz poczynieniu ustaleń niezgodnych z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, a także wadliwą jego analizę, skutkującą w konsekwencji przyjęciem, że zebrane dowody w sposób jednoznaczny wskazują na wpływ lub zgodę strony na powstanie naruszenia obowiązków lub warunków przewozu, co bez wątpliwości jest zaprzeczeniem zasady nakazującej organom administracji publicznej działania na podstawie i w granicach prawa oraz zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej, oraz niewyjaśnienie istoty sprawy i nieprzeprowadzenie wyczerpującego postępowania dowodowego. Skarżąca podniosła, że jedyną osobą odpowiedzialną za powstanie naruszenia jest kontrolowany kierowca, zaś przedsiębiorca nie miał wpływu na powstanie naruszenia.