Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 30 czerwca 2022 r., sygn. III SA/Gd 992/21

Drogi publiczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędziowie Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz (spr.), Sędzia WSA Janina Guść, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Hanna Tarnawska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego [...] na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia 5 listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg gminnych stwierdza nieważność § 2 ust. 3, § 3 ust. 6 i § 3 ust. 7 zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Prokurator Rejonowy w K. (dalej "skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Gminy Sierakowice (dalej "organ") z dnia 5 listopada 2019 r. w sprawie ustalenia wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg gminnych na cele nie związane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg (Dz. Urz. Woj. Pomorskiego z dnia 3 grudnia 2019 r., poz. 5475), w części dotyczącej § 2 ust. 3 oraz § 3 ust. 6 i 7 uchwały.

Skarżący zarzucił zaskarżonej uchwale istotne naruszenie art. 2 i 7 Konstytucji RP oraz § 18 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (tekst jednolity Dz.U. z 2016r., poz. 283; dalej "rozporządzenie") poprzez powtórzenie w § 2 ust. 3 zaskarżonej uchwały treści regulacji ustawowej zawartej w art. 40 ust. 4 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2021 r., poz. 376 z późn. zm.). Ponadto zarzucił naruszenie art. 7 i 94 Konstytucji RP, art. 40 ust. 5 i ust. 6 ustawy o drogach publicznych oraz art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym poprzez przekroczenie granic upoważnienia ustawowego polegającego na przyjęciu w § 3 ust. 6 i ust. 7 odmiennych od ustawowych zasad określania wysokości stawek opłat za umieszczenie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego w taki sposób, że opłatę odniesiono do pojęcia "roku kalendarzowego" zamiast "roku", wskazując nadto, że opłata za krótszy okres niż jeden rok pobierana jest proporcjonalnie do czasu zajęcia pasa, podczas gdy w art. 40 ust. 5 ustawy o drogach publicznych wskazano, że opłatę pobiera się "proporcjonalnie do liczby dni" - co stanowi niedopuszczalną modyfikację regulacji ustawowej.