Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 maja 2022 r., sygn. IV SA/Wr 550/21

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski Sędziowie: Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 26 maja 2022 r. w Wydziale IV sprawy ze skargi: M. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego: I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w O. wydaną z upoważnienia Wójta Gminy O. z dnia [...] nr[...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz skarżącej M. N. kwotę 497 zł (czterysta dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. utrzymało w mocy orzeczenie Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w O. wydane z upoważnienia Wójta Gminy O. w dniu 26 marca 2021 r. odmawiające M. N. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

Jak wynikało z akt sprawy powołaną na wstępie decyzją organ I instancji odmówił Skarżącej przyznania wnioskowanego świadczenia w związku z opieka nad matką K. N.. Jako podstawę odmowy organ wskazał, że niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała po ukończeniu przez nią 25 roku życia oraz fakt, że osoba ta pozostaje w związku z małżeńskim, zaś wobec małżonka nie wydano orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności. W uzasadnieniu prawnym organ przywołał art. 17 ust. 1b i ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 111 ze zm., dalej: u.ś.r.).

Rozpoznając sprawę w trybie odwoławczym Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy orzeczenie organu I instancji. Odnosząc się do wskazanych podstaw wyłączenia prawa do przyznania Skarżącej wnioskowanego świadczenia zanegowało wykładnię art. 17 ust. 1b u.ś.r., tj. brak uprawnienia Skarżącej do świadczenia z uwagi na moment powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki. W tym względzie przywołało orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2021 r. sygn. akt K 38/13 orzekające o niezgodności ww. zapisu z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Jakkolwiek orzeczenie to nie wywarło skutku w postaci uchylenia art. 17 ust. 1b u.ś.r., to stanowi istotną wskazówkę przy wykładni przepisów. Zatem norma ta winna być odczytywana w świetle zasad wyrażonych w powołanym orzeczeniu Trybunału, co oznacza, że data powstania niepełnosprawności nie może wykluczać przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.