Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 1 lutego 2022 r., sygn. II SA/Ol 31/22

Gry losowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędzia WSA Adam Matuszak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 1 lutego 2022 r. sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia lokalizacji salonu gier na automatach 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z (...) Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej jako: DIAS), na podstawie art. 207 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity na dzień wydania decyzji Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm., dalej jako: O.p.) w związku z art. 8 oraz art. 15 ust. 1c ustawy z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tekst jednolity Dz.U. z 2020 r. poz. 2094 ze zm., dalej jako: u.g.h.) oraz § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z 30 marca 2017 r. w sprawie zasad usytuowania na terenie gmin, salonów gier na automatach (Dz.U. z 2017 r. poz. 701, dalej jako: rozporządzenie z 2017 r.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki A. (dalej jako: Spółka lub skarżąca), odmówił zatwierdzenia lokalizacji salonu gier na automatach w punkcie pod adresem (...) (dz. (...)). W uzasadnieniu decyzji DIAS wskazał, że warunkiem urządzania gier na automatach w salonach gier na automatach jest zatwierdzenie, w drodze decyzji, lokalizacji takiego salonu gier przez dyrektora izby administracji skarbowej właściwego ze względu na planowaną lokalizację takiego salonu gier (art. 15 ust. 1c u.g.h.). Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia z 2017 r. salon gier na automatach może być usytuowany w odległości nie mniejszej niż 100 m od znajdujących się w granicach administracyjnych danej gminy lub gminy sąsiedniej: szkół, przedszkoli, placówek oświatowo-wychowawczych, młodzieżowych ośrodków wychowawczych, młodzieżowych ośrodków socjoterapii, specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych, specjalnych ośrodków wychowawczych dla dzieci i młodzieży wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, placówek zapewniających opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania oraz innych placówek edukacyjnych, miejsc kultu religijnego, innych ośrodków gier. Wskazano, że w wyniku przeprowadzonej wizji lokalnej ustalono, że w bezpośrednim sąsiedztwie miejsca, na którym przewidziany jest salon gier, znajduje się "Rodzinny Park Rozrywki (...)" (dalej jako: Park), a także parking, restauracja i stacja benzynowa, zaś obszar pomiędzy miejscem przeznaczonym na salon gier, a terenem Parku nie jest w żaden sposób rozgraniczony i stanowi jedną całość. Wyjaśniono, że park rozrywki należy rozumieć jako obiekt przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z rozrywką lub rekreacją, pola golfowe, stadiony i konne tory wyścigowe wraz z towarzyszącą infrastrukturą. Park rozrywki jest określeniem tożsamym z pojęciem lunaparku czy wesołego miasteczka i jest definiowany jako wydzielony obszar o stosunkowo dużej powierzchni, wyposażony w specjalistyczne urządzenia służące rozrywce połączonej z edukacją, ewentualnie aktywnym wypoczynkiem. Tym samym Park jest miejscem przede wszystkim dla dzieci, wycieczek szkolnych, uczestników kolonii. Podniesiono, że wskazanie w rozporządzeniu z 2017 r. obiektów chronionych i minimalnej odległości od tych obiektów, w jakiej mogą być sytuowane salony gier na automatach, zmierza do realizacji celu u.g.h., tj. ograniczenia dostępności salonów gier dla osób małoletnich, co ma je chronić przed negatywnymi skutkami hazardu, w tym gier na automatach. Nie można zatem uznać, że Park nie stanowi "obiektu wrażliwego", od którego należy zachować przepisową odległość. Zakres podmiotowy placówek edukacyjnych nie może być bowiem ograniczany, a nadrzędnym elementem oceny powinna być wykładnia celowościowa przepisów u.g.h. Jednym zaś z głównych celów nowelizacji przepisów u.g.h. była ochrona małoletnich przed negatywnymi skutkami hazardu, czemu ma służyć m.in. rozszerzona kontrola nad miejscami lokalizowania salonów do gier na automatach. W ocenie DIAS wprowadzenie ograniczenia w działalności w zakresie gier na automatach poprzez uniemożliwienie prowadzenia takiej działalności w miejscach powszechnie dostępnych dla osób małoletnich, mieści się w celu, jakim jest ochrona moralności publicznej, w tym ochrona małoletnich przed uzależnieniem od hazardu. Powołano się na orzecznictwo TSUE dotyczące ograniczenia prowadzenia działalności polegającej na organizowaniu gier hazardowych w związku z koniecznością ochrony konsumenta i porządku społecznego, a także odwołano się do rezolucji Parlamentu Europejskiego z 10 marca 2009 r. w sprawie uczciwości gier hazardowych nr 2008/2215(1NI).