Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11 stycznia 2022 r., sygn. I SA/Po 691/21

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędzia WSA Karol Pawlicki po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 11 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa-Produkcyjno-Handlowo-Usługowego [...] "A" K.G., B.K. Sp. j. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia [...] czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu za marzec 2011 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] decyzją z [...] czerwca 2012 r., nr [...] określił Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Handlowo-Usługowemu [...] A K. G., B. K. Sp.j. z siedzibą w [...] (w skrócie: "spółka" lub "skarżąca") wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu za marzec 2011 r. w kwocie [...]zł.

Dyrektor Izby Skarbowej w [...] decyzją z [...] września 2012 r., nr [...], po rozpoznaniu odwołania spółki, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

WSA w Bydgoszczy wyrokiem z [...] czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Bd [...], uchylił powyższą decyzję z [...] września 2012 r.

W wyniku ponownie przeprowadzonego postępowania odwoławczego, Dyrektor Izby Skarbowej w [...] decyzją z [...] października 2013 r., nr [...], uchylił decyzję organu I instancji, a sprawę przekazał temu organowi do ponownego rozpoznania.

WSA w Bydgoszczy wyrokiem z [...] kwietnia 2014 r., sygn. akt I SA/Bd [...], uchylił powyższą decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z [...] października 2013 r. W motywach tego orzeczenia sąd stwierdził, że fakt firmanctwa nie powinien pozbawiać automatycznie spółki możliwości potrącenia podatku naliczonego od podatku należnego, jeżeli spółka nie wiedziała lub nie mogła wiedzieć o nieuczciwości wystawcy faktury. Zdaniem sądu pozbawienie strony prawa do odliczenia podatku naliczonego mogłoby nastąpić wówczas, gdyby zostało wykazane przez organy, że spółka wiedziała lub mogła wiedzieć przy zachowaniu należytej staranności, że uczestniczy w oszustwie podatkowym. Kwestią wymagającą ustalenia jest to, czy nabywca wiedział lub na podstawie obiektywnych okoliczności mógł przewidzieć, że bierze udział w przestępstwie. W tym przypadku wyjaśnienia wymaga tzw. dobra wiara. Zdaniem sądu materiał zebrany w sprawie nie jest wystarczający do udzielenia jednoznacznej odpowiedzi na powyższe pytanie. Organ winien ponowie dokonać analizy całego materiału pod tym kątem. To, że dostawcy spółki, a więc: firma B A. Z., firma C S. S., firma D Sp. z o.o., firma E Sp. z o.o., A. K. oraz firma F M. G., nie byli właścicielami złomu nie ma decydującego znaczenia pod warunkiem, że nabywca towaru działał w dobrej wierze. Sąd wskazał, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy organy winny ustalić, czy podatnik miał świadomość nielegalnego charakteru działania dostawcy wykazanego na fakturze, czy dopełnił należytej staranności w weryfikacji kontrahenta. Przeprowadzone ustalenia winny być poparte okolicznościami, które organ uznał za decydujące o stanowisku. Sąd podniósł, że w sprawie nie można w sposób jednoznaczny stwierdzić, że strona wiedziała lub winna wiedzieć, że uczestniczy w oszustwie podatkowym. Organy nie wykazały tej okoliczności w sposób jednoznaczny ze wskazaniem okoliczności, które pozwalałyby na takie stwierdzenie. To oznacza, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy organy winny te okoliczności w sposób jednoznaczny wyjaśnić. Sąd wskazał że uchylając decyzję miał na względzie fakt, że organy zbyt pochopnie uogólniły wszystkie ustalenia i odniosły je do wszystkich kontrahentów skarżącej.