Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 stycznia 2022 r., sygn. III SAB/Gd 67/21

Administracyjne postępowanie; Cudzoziemcy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Sędzia WSA Janina Guść po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 13 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi O. M. na bezczynność Wojewody w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy i pracę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej 1. stwierdza, że Wojewoda dopuścił się bezczynności, 2. stwierdza, że bezczynność Wojewody miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3. przyznaje od Wojewody na rzecz skarżącej O. M. sumę pieniężną w wysokości 2 500 ( dwa tysiące pięćset ) złotych, 4. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej O. M. kwotę 100 ( sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu 1 października 2018 r. obywatelka U. O. M. złożyła do Wojewody wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę.

W dniu 8 września 2020 r. O. M. wniosła skargę na bezczynność Wojewody do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, domagając się zobowiązania Wojewody do wydania w terminie 7 dni od daty uprawomocnienia się wyroku rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, przyznania od organu na rzecz skarżącej sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i zasądzenia od strony przeciwnej kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że w trakcie trwającego postępowania uzupełniła akta sprawy o niezbędne dokumenty. Pełnomocnik strony w dniu 6 września 2020 r. złożył ponaglenie skierowane do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców. Skarżąca stwierdziła, że postępowanie w jej sprawie powinno trwać maksymalnie 2 miesiące od dnia złożenia wniosku, a organ nie może usprawiedliwiać swojej bezczynności problemami kadrowymi i organizacyjnymi. Z powodu obstrukcji organu skarżąca poniosła straty moralne przejawiające się tym, że nie ma kontaktu z rodziną przebywającą na U. Przekroczenie granicy RP spowoduje konieczność wyrobienia wizy, co w czasie zamykania się i otwierania konsulatów RP na U. grozi spędzeniem przez nią tam 3 miesięcy (do czasu przywrócenia możliwości podróżowania w tzw. ruchu bezwizowym), co z kolei zagraża jej interesom ekonomicznym (pracy na terenie RP). Ponadto postawa Wojewody uniemożliwia jej przekraczanie granic Polski w celach turystycznych. Organ do dnia złożenia skargi nie wyznaczył skarżącej jakiegokolwiek terminu rozstrzygnięcia sprawy i nie powiadomił o przyczynie niezałatwienia sprawy w terminie. Skarżąca stwierdziła, że co najmniej od września 2019 r. organ nie podejmuje w sprawie żadnych czynności. Stan ten z pewnością wyczerpuje definicję rażącego naruszenia prawa.