Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 grudnia 2021 r., sygn. I SAB/Wa 334/21

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Monika Sawa (spr.), Sędziowie: sędzia WSA Gabriela Nowak, sędzia WSA Dariusz Pirogowicz, po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi [...] i S-ka S.A. w [...] na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia 1. zobowiązuje Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] do rozpoznania wniosku [...] i S-ka S.A. w [...] o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] z [...] maja 1958 r. nr [...], w terminie trzech miesięcy od daty zwrotu akt administracyjnych wraz z odpisem prawomocnego wyroku; 2. stwierdza, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] dopuściło się bezczynności, która nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącej [...] i S-ka S.A. w [...] kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

[...] w [...] (dalej jako "skarżąca") pismem z 9 września 2021 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej jako "Kolegium" lub "organ") w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] z [...] maja 1958 r. nr [...] (dalej jako "orzeczenie dekretowe"). W uzasadnieniu skargi wskazała, że wniosek o stwierdzenie nieważności orzeczenia dekretowego złożony został w dniu 15 lipca 2019 r. i ponowiony w dniu 28 listopada 2019 r. i do dnia dzisiejszego, mimo ponaglenia organu do wydania decyzji, nie został rozpoznany. Wprawdzie pismem z 14 września 2020 r. organ poinformował skarżącą o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym, jednak mimo upływu dwóch lat od złożenia wniosku, decyzji nie wydano, jak również nie podjęto żadnych czynności w sprawie. Mając powyższe na uwadze skarżąca wniosła o zobowiązanie organu do wydania decyzji w terminie jednego miesiąca; stwierdzenie, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; wymierzenie organowi grzywny na podstawie art. 149 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), powoływanej dalej jako "p.p.s.a."; zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych, jak również orzeczenie, na podstawie art. 141 § 1b p.p.s.a., że po stronie skarżącej istnieje uzasadnione uprawnienie do żądania stwierdzenia nieważności przedmiotowego orzeczenia dekretowego, a tym samym uwzględnienia przez organ wniosku wszczynającego postępowanie.