Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 8 grudnia 2021 r., sygn. II SA/Po 325/21

Pomoc społeczna; Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędzia WSA Jan Szuma po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 grudnia 2021 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2021 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] lutego 2021 r. nr [...], w wyniku rozpatrzenia sprawy z odwołania S. K., utrzymało w mocy decyzję Burmistrza K. (Dyrektora Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. działającego z upoważnienia Burmistrza K.) z dnia [...] stycznia 2021 r. znak [...], wydaną w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

Decyzje te zostały wydane w następującym stanie sprawy.

Zaskarżoną decyzją organ pomocowy I instancji odmówił S. K. (dalej: wnioskodawczyni; skarżąca; strona) przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, o jakim mowa w art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 111), z tytułu sprawowania opieki nad babcią, G. D.. W motywach organ stwierdził, że wnioskodawczyni jest osobą pozostającą w kolejnym stopniu pokrewieństwa, a przy życiu pozostają osoby z kręgu pierwszego pokrewieństwa (dzieci osoby wymagającej sprawowania opieki). Ponadto, na podstawie dołączonego do akt sprawy orzeczenia o niepełnosprawności G. D. (orzeczenie Powiatowego Zespołu do spraw Orzekania o Niepełnosprawności w K. z dnia [...] września 2017 r. znak [...]), organ ten stwierdził, że niepełnosprawność osoby wymagającej opieki (zaliczonej do znacznego stopnia niepełnosprawności) istnieje od 56 roku życia, a to nie pozwala na przyznanie świadczenia ze względu na treść art. 17 ust. 1b powołanej ustawy.

W odwołaniu od decyzji organu I instancji S. K. zakwestionowała jej prawidłowość, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez zastosowanie przepisu art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych bez uwzględnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K. 38/13 oraz błędną wykładnię przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 17 ust. 1a tej ustawy, co doprowadziło do niezasadnej odmowy przyznania jej, jako wnuczce osoby wymagającej opieki, prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.