Wyrok WSA w Łodzi z dnia 8 grudnia 2021 r., sygn. I SA/Łd 239/18

Dnia 8 grudnia 2021 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda (spr.), Sędzia WSA Agnieszka Krawczyk, , po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2021 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. Spółki Akcyjnej w G. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem z dnia 9 sierpnia 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 489/17 w sprawie ze skargi A. Spółki Akcyjnej w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2012 r. 1) wznawia postępowanie; 2) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy Ż. z dnia [...] października 2016 r. nr [...] oraz umarza postępowanie administracyjne; 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz strony skarżącej kwotę 704 (siedemset cztery) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2016 roku Burmistrz Gminy Ż. określił dla A. w G. wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za 2012 rok w kwocie 417 600 zł. Podstawę prawną decyzji stanowiły art. 207 w związku z art. 21 § 3, art. 210 § 1, 2 i 4 , art. 211 o.p. oraz art. 1a ust. 1 pkt 1 i 2 , art. 2 ust. 1, art. 4 ust. 1 pkt 2 i 3, art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b i pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych oraz uchwała Rady Miejskiej w Ż. z dnia 21 listopada 2011 roku nr XV/72/11 w sprawie określenia wysokości stawek na podatek od nieruchomości obowiązujących od 1 stycznia 2012 roku.

W uzasadnieniu zajętego stanowiska organ podatkowy stwierdził, iż wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana przez podatnika w deklaracji na podatek od nieruchomości na 2012 rok. Podatnik dokonał bowiem błędnej kwalifikacji obiektów budowlanych zaliczając część z nich do budynków, a nie do budowli. W ocenie organu, podatnik nieprawidłowo część obiektów zaliczył do budynków, a znajdujących się w ich wnętrzu urządzeń nie przyjął do podstawy opodatkowania. Mimo, iż obiekt stacji transformatorowej spełnia wszystkie cechy budynku, w ocenie organu, nie stanowi budynku w rozumieniu u.p.o.l. W sytuacji zatem, gdy dany obiekt budowlany wykracza poza elementy budynku, powinien być traktowany jako budowla. Należy mieć bowiem na uwadze jego funkcje, przeznaczenie, sposób wykorzystania obiektu. Sieć elektroenergetyczna stanowi bowiem obiekt budowlany o wielu częściach składowych pozostających w związku funkcjonalnym i technicznym , a zatem odwołując się do orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego stacje transformatorowe wraz ze znajdującymi się w nimi transformatorami, tworzą całość techniczno- użytkową wraz z budowlą sieci elektroenergetycznej.