Wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 grudnia 2021 r., sygn. III SA/Kr 990/20

Drogi publiczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tadeusz Kiełkowski (spr.) Sędziowie : WSA Ewa Michna WSA Janusz Kasprzycki po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 grudnia 2021 r. sprawy ze skargi A S.A. z siedzibą w S., ze skargi B Sp. z o.o. z siedzibą w W. i ze skargi C Sp. z o.o. z siedzibą w W. na akt Starosty z dnia 3 lipca 2020 r. znak [...] w przedmiocie zatwierdzenia organizacji ruchu I. stwierdza nieważność zaskarżonego aktu w całości, II. zasądza od Starosty o na rzecz skarżącej A S.A. z siedzibą w S. kwotę 1137 zł (jeden tysiąc sto trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. zasądza od Starosty na rzecz skarżącej B Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 797 zł (siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, IV. zasądza od Starosty na rzecz skarżącej C Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 1477 zł (jeden tysiąc czterysta siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 30 lipca 2020 r. C Sp. z o.o. z siedzibą w W wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na akt Starosty w sprawie zatwierdzenia stałej organizacji ruchu na ulicach Z oraz W w miejscowości S z dnia 3 lipca 2020 r., znak sprawy: [...]. Skarżąca zarzuciła zaskarżonemu aktowi naruszenie: 1) § 8 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 784) w zw. z pkt 3.1.1., 3.2.4 oraz 3.2.19. załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2311) - poprzez ich niezastosowanie i zatwierdzenie projektu stałej organizacji ruchu na ulicach Z oraz W w miejscowości S z 2020 roku w sytuacji, gdy przedłożony projekt organizacji ruchu, jako niezgodny z przepisami dotyczącymi warunków umieszczania na drogach znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, tj. w zakresie stosowania znaków zakazu, stosowania znaku B-3a bez zakłóceń w ruchu innych pojazdów oraz znaku B-18 na odcinkach dróg, których nośność nie została wykazana w projekcie, podlegał odrzuceniu; 2) § 8 ust. 2 pkt 1 lit.a oraz § 5 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia z dnia 23 września 2003 roku - poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i zatwierdzenie projektu stałej organizacji ruchu na ulicach Z oraz W w miejscowości S z 2020 roku niezawierającego uzasadnienia, szczegółowego opisu technicznego oraz charakterystyki drogi i ruchu na drodze, w szczególności w zakresie ruchu na drodze spowodowanego autobusami dowożącymi klientów do hoteli i pensjonatów w sytuacji, gdy projekt obarczony tymi brakami podlegał odesłaniu w celu wprowadzenia poprawek bądź odrzuceniu; 3) § 8 ust. 2 pkt 1 lit.a oraz § 5 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia z dnia 23 września 2003 r. - poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i zatwierdzenie projektu stałej organizacji ruchu na ulicach Z oraz W w miejscowości S z 2020 roku niezawierającego nazwiska i podpisu projektanta w sytuacji, gdy projekt obarczony tymi brakami podlegał odesłaniu w celu wprowadzenia poprawek bądź odrzuceniu; 4) § 8 ust. 6 pkt 1 Rozporządzenia z dnia 23 września 2003 roku - poprzez jego niezastosowanie i nieuwzględnienie przy zatwierdzaniu projektu stałej organizacji ruchu na ulicach Z oraz W w miejscowości S z 2020 roku, podstaw do jego odrzucenia, jako niezgodnego z potrzebami społeczności lokalnej, w sytuacji gdy projektowana organizacja ruchu była niezgodna z potrzebami społeczności lokalnej; 5) art. 22 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (t.j. Dz.U. z 1997 roku, nr 78, poz. 483) - poprzez jego niezastosowanie i ograniczenie wolności działalności gospodarczej w drodze wydania aktu rangi podustawowej, podczas gdy ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy. Skarżąca wniosła o stwierdzenie, na podstawie art. 147 § 1 p.p.s.a, nieważności zaskarżonego aktu w sprawie zatwierdzenia organizacji ruchu w całości oraz o zasądzenie na rzecz skarżącej od organu kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.