Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 4 listopada 2021 r., sygn. I SA/Ol 646/21

Środki unijne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ryszard Maliszewski Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski sędzia WSA Katarzyna Górska (sprawozdawca) Protokolant referent Elżbieta Parda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 listopada 2021r. sprawy ze skargi P. H. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2020 oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga P. H. (dalej: "strona", "skarżący" lub "producent rolny") dotyczy decyzji Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (dalej: "Dyrektor ARiMR", "organ odwoławczy") utrzymującej w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego ARiMR (dalej: "organ I instancji", "Kierownik BP") z "[...]" w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2020.

Z akt sprawy wynika, że producent rolny prowadzi gospodarstwo rolne

w Z. (województwo warmińsko-mazurskie). W dniu 15 czerwca 2020 r. złożył wniosek o przyznanie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2020. Ww. decyzją z "[...]" Kierownik BP odmówił stronie przyznania w całości wnioskowanej płatności, a mianowicie odmówił przyznania płatności związanych do zwierząt, tj.: płatności do bydła i nałożył sankcję w wysokości 6.535,20 zł oraz płatności do krów i nałożył sankcję w wysokości 8.242,20 zł. Decyzja tą ww. organ przyznał jednocześnie stronie pozostałe wnioskowane płatności.

Jak wynika z uzasadnienia decyzji organu I instancji, przyczyną odmowy przyznania płatności do bydła i krów było stwierdzenie przez organ I instancji, że doszło do "pozornego przemieszczenia zwierząt" nabytych przez stronę, a tym samym uzyskania korzyści sprzecznych z celami systemu wsparcia bezpośredniego.

Powyższa decyzja w części dotyczącej odmowy przyznania płatności do bydła i krów oraz nałożenia sankcji w tym zakresie stała się przedmiotem odwołania strony, w którym zakwestionowano twierdzenia organu I instancji o pozorności czynności prawnej dokonanej przez stronę. Zarzucono przy tym organowi I instancji naruszenie: art. 3 ust. 3, art. 16 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 5 lutego 2015 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (t. j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1341 ze zm.); dalej: "u.p.w.b.", art. 83 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.); dalej: "K.c.", art. 31 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 640/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli oraz warunków odmowy lub wycofania płatności oraz do kar administracyjnych mających zastosowanie do płatności bezpośrednich, wsparcia rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz. Urz. UE L z 2014 r., nr 181, str. 48 ze zm.); dalej: "rozporządzenie nr 640/2014". W oparciu o te zarzuty wniesiono o zmianę decyzji tego organu w części objętej odwołaniem, ewentualnie uchylenie tej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi