Wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 listopada 2021 r., sygn. II SA/Łd 444/21

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska Sędziowie Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda Asesor WSA Tomasz Porczyński (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 listopada 2021 r. sprawy ze skargi M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przyznania specjalnego zasiłku celowego oddala skargę. dc

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r., nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 139 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz.U. z 2020 r. poz. 256 ze zm.) - dalej: k.p.a.; art. 41 pkt 1 w zw. z art. 2, art. 3 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: DZ.U. z 2020 r. poz. 1876) - dalej: u.p.s.; rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2018 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz.U. z 2018 r. poz. 1358) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego.

Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie Kolegium wskazało, iż wyżej wskazaną decyzją Prezydent Miasta Ł. orzekł o przyznaniu M.D. specjalnego zasiłku celowego w miesiącu grudniu 2020 r. w wysokości 200 zł, z przeznaczeniem na zakup żywności za miesiące listopada-grudzień 2020 r. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Kwestionując zasadność wydanego rozstrzygnięcia, w przewidzianym prawie terminie strona wniosła odwołanie, w którym zarzuciła pominięcie jej osoby w sprawiedliwym rozdzielaniem zasiłków celowych i dożywieniowych w miesiącu grudniu 2020 r. W ocenie strony skarżącej została ona pominięta w przyznaniu pomocy finansowej na zakup lekarstw i opału, która to pomoc innym osobom została przyznana.

Utrzymując w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji Kolegium przywołując treść art. 2 ust. 1 oraz art. 3 ust. 1, ust. 4 u.p.s. wskazało, iż pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, których nie są w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Przy czym, jak podkreślił organ odwoławczy celem pomocy społecznej nie jest wyręczanie osób i rodzin wymagających wsparcia, a jedynie umożliwienie im życia w warunkach odpowiadających godności człowieka, w granicach odpowiadających celom i mieszczących się w możliwościach pomocy społecznej. Jedną z form pomocy społecznej jest określona w art. 39 ust. 1 u.p.s. zasiłku celowego, który jak wynika z ust. 2 przywołanego przepisu może być przyznany w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu (art. 39 ust. 2 u.p.s.). Ponadto, stosownie do treści art. 41 pkt 1 i pkt 2 u.p.s. w szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie albo rodzinie o dochodach przekraczających kryterium dochodowe może być przyznany: 1) specjalny zasiłek celowy w wysokości nieprzekraczającej odpowiednio kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej lub rodziny, który nie podlega zwrotowi; 2) zasiłek okresowy, zasiłek celowy lub pomoc rzeczowa, pod warunkiem zwrotu części lub całości kwoty zasiłku lub wydatków na pomoc rzeczową. Kolegium wskazało, iż określony w art. 41 u.p.s. specjalny zasiłek celowy stanowi wyjątkowa, szczególną pomoc doraźną przeznaczoną na konkretny cel bytowy, w sytuacji gdy uzyskiwany dochód przekracza ustawowe kryterium dochodowe, a nie jest możliwe uzyskanie potrzebnych środków w ramach własnych działań strony i zwyczajnych świadczeń z pomocy społecznej. Przy czym fakultatywna forma omawianej pomocy wskazuje, iż rozstrzygnięcie w przedmiocie przyznania specjalnego zasiłku celowego pozostawione zostało uznaniu organu pomocy społecznej.