Wyrok WSA w Lublinie z dnia 26 listopada 2021 r., sygn. I SA/Lu 514/21

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz (sprawozdawca) Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz WSA Andrzej Niezgoda Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Kożuch po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 listopada 2021 r. sprawy ze skargi [...] spółki jawnej w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2016 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] sierpnia 2021 r. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] kwietnia 2021 r. w przedmiocie odmowy C. spółce jawnej (spółce, podatnikowi, skarżącemu) stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2016 r.

Jak wynika z akt sprawy i treści zaskarżonego orzeczenia, spółka wniosła o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2015 - 2020. Wskazała, że będąc właścicielem wyodrębnionego lokalu niemieszkalnego, położonego w budynku mieszkalnym przy ul. [...] w [...], deklarowała jego powierzchnię użytkową ze stawką przewidzianą dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, tymczasem powierzchnia użytkowa podlegać powinna opodatkowaniu stawką właściwą dla budynków lub ich części mieszkalnych. Spółka w związku z powyższym wyliczyła nadpłatę za rok 2016 w kwocie [...]zł.

Odmawiając stwierdzenia nadpłaty, organ pierwszej instancji wskazał, że przy wymiarze podatku od nieruchomości jest bezwzględnie związany zapisami treści ewidencji gruntów i budynków oraz księgi wieczystej, które kwalifikują omawianą nieruchomość jako hotelowy lokal niemieszkalny. Bez znaczenia pozostaje przy tym rzeczywiste wykorzystanie lokalu, a także fakt, że budynek w którym posadowiony jest lokal posiada charakter mieszkalny. Organ uznał, że dowody złożone przez spółkę wraz z wnioskiem o nadpłatę (m. in. pismo wspólnoty mieszkaniowej i aneks do inwentaryzacji budowlanej) nie stanowią dokumentów podważających zapisy ewidencji i księgi wieczystej. W sprawie nie zaistniało też zdarzenie, mające wpływ na wysokość opodatkowania, a w szczególności nie nastąpiła zmiana sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania.