Wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 listopada 2021 r., sygn. III SA/Kr 806/21

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Kasprzycki Sędziowie WSA Katarzyna Marasek-Zybura (spr.) WSA Elżbieta Czarny-Drożdżejko po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2021 r. na posiedzeniu niejawnym, w trybie uproszczonym sprawy ze skargi B. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 kwietnia 2021 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego skargę oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2020 r., znak: [...] Wójt Gminy odmówił B. S. (dalej: skarżąca) prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w związku z koniecznością opieki nad matką M. Z.

W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że skarżąca nie spełnia przesłanki z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, (Dz.U. z 2018 r., poz. 2220, dalej: u.ś.r.) do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad matką, której niepełnosprawność powstała w wieku 80 lat. Na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, organ ustalił, że skarżąca nie może podjąć pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania osobistej, stałej opieki nad niepełnosprawną matką. Organ ustalił też, że matka skarżącej jest wdową, a jej rodzeństwo i pozostałe dzieci są aktywne zawodowo czy też niepełnosprawne lub nie mieszkają z matką skarżącej. W związku z powyższym skarżąca jest jedyną osobą mającą możliwość sprawowania stałej opieki nad matką - 4 razy po 4 godziny na dobę. Zdaniem organu, po stronie skarżącej nie zachodzą również zasadniczo przesłanki negatywne, które wykluczałyby prawo do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad matką. Skarżąca jest zarejestrowana w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku, ale zgodnie ze złożonym przez nią oświadczeniem, nie może podjąć zatrudnienia z uwagi na konieczność sprawowania stałej opieki nad matką. Dalej organ podał, że matka skarżącej legitymuje się orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 28 lutego 2020 r., stwierdzającym jej trwałą niezdolność do samodzielnej egzystencji od dnia 1 października 2019 r., tj. w wieku około 80 lat. Jednocześnie organ wskazał też, że nie istnieją inne dokumenty, z których wynikałoby, że niepełnosprawność matki skarżącej powstała wcześniej. Z kolei z wywiadu telefonicznego przeprowadzonego w dniu 9 października 2020 r., wynika że matka skarżącej ma schorzenia przewodu pokarmowego, schorzenia płuc, otępienie starcze, jak również brak kontroli nad czynnościami fizjologicznymi i jej stan zdrowia pogarsza się z każdym dniem.