Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 12 października 2021 r., sygn. II SA/Ol 345/21

Transport

Dnia 12 października 2021 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora sędzia WSA Piotr Chybicki po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 października 2021 roku sprawy ze skargi G. K. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Ol 823/14 I. wznawia postępowanie sądowe zakończone prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Ol 823/14; II. uchyla zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Ol 823/14; III. uchyla decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia "[...]" nr "[...]"; IV. umarza postępowanie administracyjne; V. określa, że zwrotowi na rzecz skarżącego podlega kwota uiszczonej kary pieniężnej oraz kosztów upomnienia w łącznej wysokości 5011,60 zł (słownie: pięć tysięcy jedenaście złotych i sześćdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia "[...]" do dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia; VI. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 300 zł (słownie: trzysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z "[...]" Naczelnik Urzędu Celnego w O. (dalej jako: organ I instancji), na podstawie art. 61 ust. 2 pkt 1, art. 64 ust. 1 pkt 1, art. 140aa ust. 1, ust. 2 i ust. 3, art. 140ab ust. 1 pkt 2, art. 140ac ust. 2, ust. 4 i ust. 5, załącznika Lp. 4 ustawy z 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity na dzień wydania decyzji Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm., dale jako: P.r.d.), art. 41 ust. 2 pkt 1 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity na dzień wydania decyzji Dz. U. z 2013 r., poz. 260 ze zm., dalej jako: u.d.p.) oraz załącznika nr 1 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z 6 września 2012 r. w sprawie wykazu dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t, oraz wykazu dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t (Dz. U. z 2012 r., poz. 1061, dalej jako: rozporządzenie z 2012 r.), nałożył na G. K., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą - "[...]" (dalej jako: strona lub skarżący) karę pieniężną w wysokości 5000 zł za wykonywanie przejazdu pojazdem nienormatywnym bez wymaganego zezwolenia. W uzasadnieniu podano, że w dniu 15 października 2013 r. funkcjonariusze Oddziału Celnego w B. dokonali pomiarów nacisków osi, masy całkowitej oraz odległości między osiami zespołu pojazdów złożonego z ciągnika marki OAF o numerze rejestracyjnym "[...]" oraz naczepy marki Schmitz o numerze rejestracyjnym "[...]". Kontrola wykazała przekroczenie nacisku na drugą oś napędową o 0,09 t. Podano, że pomiaru dokonano przy użyciu przystosowanej do dynamicznego ważenia pojazdów w ruchu wagi posiadającej świadectwo legalizacji. Powołano się na definicję pojazdu nienormatywnego, zawartą w art. 2 pkt. 35a P.r.d., wskazując, że zgodnie z treścią art. 64 ust. 1 pkt. 1 P.r.d. ruch pojazdu nienormatywnego jest dozwolony pod warunkiem uzyskania zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego odpowiedniej kategorii, wydawanego w drodze decyzji administracyjnej przez właściwy organ. Podniesiono, że w art. 41 ust. 2 pkt 1 u.d.p. mowa jest o kategoriach dróg, po których poruszać się mogą pojazdy o naciskach osi do 10 t; do tej kategorii należy również - zgodnie z Lp. 43 załącznika nr 1 rozporządzenia z 2012 r. - droga krajowa nr "[...]" prowadząca do przejścia granicznego w "[...]". Wskazano, że realizowany był przewóz środków czyszczących i dezynfekujących w pojemnikach, które umieszczone zostały na 20 paletach, a tym samym nie może mieć zastosowania art. 140aa ust. 4 pkt 2 P.r.d., w którym mowa jest o przewozie ładunków sypkich i drewna. Odpowiedzialność za przestrzeganie obowiązków określonych przepisami P.r.d. została nałożona przez ustawodawcę na przewoźników, a przedsiębiorca profesjonalnie zajmujący się transportem drogowym powinien dochować należytej staranności podczas wykonywania przewozu. Nieprawidłowości w tym zakresie są bowiem jego ryzykiem i skutkują nałożeniem kary pieniężnej. Wskazano, że zwolnienie od kary ze względu na brak wpływu na powstałe naruszenie jest możliwe, gdy do naruszenia doszło jedynie wskutek nadzwyczajnych i nieprzewidzianych okoliczności lub zdarzeń, lecz w przedmiotowej sprawie żadna z takich sytuacji nie miała miejsca. Natomiast przewoźnik nie może wyłączyć swojej odpowiedzialności przez przeniesienie konsekwencji na załadowcę czy spedytora. Wyjaśniono, że zgodnie z art. 140ab ust. 1 pkt 2 P.r.d. za brak zezwolenia kat. III - VI ustawodawca przewidział karę w wysokości 5000 zł, a nałożenia tej kary ustawodawca nie uzależnił od charakteru wykroczenia.