Wyrok WSA w Krakowie z dnia 15 października 2021 r., sygn. III SA/Kr 538/21

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Zawadzka Sędziowie WSA Renata Czeluśniak WSA Katarzyna Marasek-Zybura (spr.) po rozpoznaniu w dniu 15 października 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi W. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 22 lutego 2021 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 22 lutego 2021 r., znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając na podstawie art. 138 § 1 i § 2a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2020 r., poz. 256 ze zm., dalej: k.p.a.) oraz art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 2220 ze zm., dalej: u.ś.r.) utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminny dnia [...] 2020 r., znak: [...], którą odmówiono skarżącemu W. W. przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad żoną E. W. legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności i zaliczeniu do osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.

Zaskarżona decyzja został wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z dnia [...] 2020 r., znak: [...] Wójt Gminny odmówił skarżącemu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad żoną legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności i zaliczeniu do osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.

Organ podał, że skarżący we wniosku złożonym w dniu 27 października 2020 r. o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną żoną E. W. oświadczył, że nadal sprawuje opiekę nad niepełnosprawną żoną i od 23 maja 2019 r. zrezygnował z pracy w gospodarstwie rolnym ze względu na stan zdrowia żony. Wskazana opieka polega na stałej pomocy we wszystkich czynnościach dnia codziennego jak: pomoc w ubieraniu, robieniu zakupów, podawaniu posiłków, leków, w wizytach lekarskich. Organ ustalił, że Orzeczeniem Komisji Lekarskiej KRUS z dnia 1 października 2020 r. żona skarżącego, urodzona [...] 1964 r., została uznana okresowo za niezdolną do samodzielnej egzystencji w okresie do października 2021 r. Na podstawie orzeczenia z dnia 19 czerwca 2019 r. organ ustalił, że niepełnosprawność E. W. istnieje od dnia 23 maja 2019 r., a więc powstała w wieku 55 lat. W okresie od dnia 1 sierpnia 2019 r. do dnia 31 maja 2020 r. i od dnia 1 czerwca 2020 r. do dnia 31 sierpnia 2020 r. skarżący pobierał świadczenie pielęgnacyjne w związku ze sprawowaniem opieki nad swoją żoną. Zdaniem organu I instancji, w rozpatrywanej sprawie wystąpiła negatywna przesłanka przyznania świadczenia pielęgnacyjnego wynikająca z art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a u.ś.r., tj. pozostawanie osoby wymagającej opieki w związku małżeńskim. Nie zachodzą też, w ocenie organu, pozytywne przesłanki określone art. 17 ust.1b u.ś.r., gdyż niepełnosprawność żony skarżącego powstała po 25 roku życia.