Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 28 października 2021 r., sygn. III SA/Gl 615/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik (spr.), Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz, Protokolant Sekretarz sądowy Izabela Maj-Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2021 r. sprawy ze skargi Klasztoru [...] w C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania wynagrodzenia na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r. znak [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję z dnia [...] r. znak [...] Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w K., odmawiającą przyznania Klasztorowi [...] w J. (dalej jako: wnioskodawca, Strona, Skarżący), świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników, którzy wykonują czynności zawodowe dotyczące zabytku lub infrastruktury z nim związanej, w części obejmującej wypłatę kwoty w wysokości [...] zł, w tym kwoty [...] zł z tytułu dofinansowania wynagrodzeń za pracę oraz kwoty [...] zł z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne od kwoty ww. dofinansowania dla [...] pracowników.

W podstawie prawnej wskazało art. 15 ga ust. 3 pkt 3, ust. 7, ust. 10, ust. 12 oraz art. 15 zze ust. 11 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem Covid-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 ze zm.; dalej: ustawa COVID-19), a także art. 104 § 1 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 256 ze zm.; dalej KPA).

W uzasadnieniu SKO wskazało, że podstawą wydania decyzji odmownej przez organ I instancji było ustalenie, że wnioskodawca skorzystał z dofinansowania udzielonego przez Powiatowy Urząd Pracy w C. części kosztów wynagrodzeń pracowników oraz należnych od tych wynagrodzeń składek na ubezpieczenie społeczne w przypadku spadku obrotów z działalności statutowej w następstwie wystąpienia COVID-19. Zdaniem tego organu podmiot nie może uzyskać dofinansowania na podstawie art. 15ga ustawy COVID-19, jeżeli uzyskał już pomoc w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat. Organ powołał się przy tym na art. 15ga ust. 3 pkt 3 ustawy COVID-19, który stanowi, że dofinansowanie przysługuje podmiotowi, o którym mowa w ust. 1, jeżeli podmiot nie uzyskał ze środków publicznych dofinansowania do wynagrodzeń w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat oraz a art. 15ga ust. 7 wskazanej ustawy, który stanowi, że łączny okres za jaki może być wypłacone dofinansowanie, wynosi maksymalnie 3 miesiące, przypadające od dnia złożenia wniosku. Zdaniem organu wnioskodawca wyczerpał więc maksymalny okres dofinansowania, gdyż wnioskiem skierowanym do Powiatowego Urzędu Pracy w C. wniósł o dofinansowanie do ich wynagrodzeń za okres 3 miesięcy (od kwietnia do czerwca 2020r.). Powołał się posiłkowo także na interpretację Departamentu Funduszy w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w piśmie z [...] r., znak: [...] (dotyczące świadczenia o którym mowa w art. 15zzb ustawy COVID-19), zgodnie z którą przyznanie świadczenia z art. 15ga ustawy COVID-19, które nie może być kumulowane z innymi świadczeniami publicznymi na ten sam cel, możliwe byłoby do udzielenia (obok innego świadczenia) jedynie jako uzupełnienie do pełnych 3 miesięcy, gdyby dofinansowanie wynagrodzenia pracowników i składek na ubezpieczenia społecznej przyznane z innych środków publicznych nie obejmowało okresu tych 3 miesięcy.