Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 września 2021 r., sygn. VIII SA/Wa 268/21

Ruch drogowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Justyna Mazur, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda (sprawozdawca), Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 września 2021 r. w Radomiu sprawy ze skargi B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] lutego 2021 r. nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] lutego 2021 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], po rozpoznaniu odwołania B. K., od decyzji Starosty [...] z [...] grudnia 2020 r. o zatrzymaniu B. K. (dalej: skarżący) prawa jazdy kat. AM, B1, B, B+E, T nr [...], druk nr [...], wydane dnia [...] grudnia 2019 r. przez Starostę [...], na okres trzech miesięcy, tj. od dnia 27.11.2020 r. do 27.02.2021 r. włącznie oraz nadaniu niniejszej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Decyzję wydano w oparciu o następujące ustalenia:

Decyzją Starosty [...] z [...].12.2020r. znak: [...] zatrzymano skarżącemu na okres 3 miesięcy prawo jazdy kat. AM, B1, B, B+E, T. Organ orzekł też, o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że [...].12.2020r. wpłynęło do Starostwa pismo z Komendy Powiatowej Policji w [...] z dnia [...].11.2020 r. wraz z zatrzymanym prawem jazdy informujące o kierowaniu pojazdem przez skarżącego z przekroczeniem dopuszczalnej prędkości o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym. Poinformowano także o wystąpieniu z wnioskiem o ukaranie do Sądu Rejonowego w [...].

W odwołaniu skarżący wniósł, powołując się na art. 190 ust. 1 i 4 Konstytucji RP w zw. z art.105 1 KPA, o umorzenie postępowania administracyjnego w sprawie czasowego zatrzymania mu prawa jazdy z uwagi na jego bezprzedmiotowość wynikającą z wyroku TK z 11.10.2016r., sygn. akt K 24/15, w którym Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że art. 102 ust. 1 pkt 4 i ust. 1 c ustawy z 5 stycznia 2011r. o kierujących pojazdami (tj. Dz. U. z 2016r., poz. 627 ze zm.) jest niezgodny z art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji oraz z tego powodu, że nie doszło do przekroczenia dopuszczalnej prędkości o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym z uwagi na błędny pomiar. Wniósł o przeprowadzenie dowodów z instrukcji obsługi urządzenia, którym dokonano pomiaru oraz z wyjaśnień właściwej jednostki policji przesyłającej informację o przekroczeniu prędkości na okoliczność jaki jest margines błędu urządzenia pomiarowego, czy policjanci odjęli tą wartość od wyniku pomiaru. Wskazał, że nie przyjął mandatu karnego, a zatem brak jest jakiegokolwiek prawomocnego stwierdzenia popełnienia wykroczenia.