Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 21 września 2021 r., sygn. II SA/Rz 991/21

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SNSA Jerzy Solarski Sędziowie WSA Marcin Kamiński AWSA Karina Gniewek - Berezowska /spr./ po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 21 września 2021 r. sprawy ze skargi B. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego - skargę oddala -

Uzasadnienie

Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej: "SKO", "Kolegium", "organ odwoławczy") z dnia [...] maja 2021 r. nr [...] wydana w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

W podstawie prawnej decyzji powołano art. 17 pkt 1, art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r. poz. 735; dalej: "k.p.a.") oraz art. 17 ust. 1 pkt 4, ust. 5 pkt 1 lit. a w zw. z art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 111 ze zm.; dalej: "u.ś.r.").

Wydanie decyzji poprzedzało postępowanie administracyjne o następującym przebiegu.

Wnioskiem z dnia 2 grudnia 2020 r. B.P. (dalej: "skarżąca") wystąpiła o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym mężem W.P., ur. 10 maja 1951 r. Zgodnie z orzeczeniem o niepełnosprawności z dnia 26 października 2015 r., ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 21 maja 2015 r., niepełnosprawność istnieje od 8 kwietnia 2015 r., zaś orzeczenie wydane jest na stałe.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2020 r., nr [...], Burmistrz odmówił skarżącej przyznania wnioskowanego świadczenia, ze względu na niespełnienie przesłanek z ustawy o świadczeniach rodzinnych. Organ I instancji wskazał, że niepełnosprawność męża skarżącej nie powstała w okresie uprawniającym do uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego (art. 17 ust. 1b u.ś.r.), a ponadto skarżąca ma ustalone prawo do emerytury (art. 17 ust. 5 pkt 1a u.ś.r.).