Wyrok WSA w Lublinie z dnia 24 września 2021 r., sygn. I SA/Lu 260/21

Egzekucyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer WSA Andrzej Niezgoda (sprawozdawca) Protokolant asystent sędziego Katarzyna Jacyniuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2021 r. sprawy ze skargi P. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ć. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu zabezpieczającym oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, dalej: "Dyrektor Izby Administracji Skarbowej", "organ odwoławczy", po rozpatrzeniu zażalenia P. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ć. , dalej: "spółka", "skarżąca", utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika II Urzędu Skarbowego w L., dalej: "Naczelnik Urzędu Skarbowego", "organ pierwszej instancji", z dnia [...] r., oddalające zarzut strony na postępowanie zabezpieczające prowadzone na podstawie zarządzeń zabezpieczenia wydanych w dniu 29 października 2020 r. przez Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia i akt sprawy, Naczelnik Urzędu Skarbowego prowadzi wobec spółki postępowanie zabezpieczające w oparciu o zarządzenia zabezpieczenia o nr: [...], [...], [...] oraz [...] w zakresie podatku od towarów i usług, odpowiednio za styczeń, luty, marzec i kwiecień 2020 r. Zarządzenia te wydane zostały w dniu 29 października 2020 r., a ich odpisy doręczone spółce w dniu 17 listopada 2020 r. wraz z kopią decyzji Naczelnika L. Urzędu Celno-Skarbowego w B. P., dalej: "Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego", z dnia [...] r. w przedmiocie zabezpieczenia zobowiązań w podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do kwietnia 2020 r.

Pismem z dnia 20 listopada 2020 r. skierowanym do Naczelnika Urzędu Skarbowego, na podstawie art. 33 § 1 w związku z art. 166b ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2020 r. poz. 1427 ze zm.), dalej: "u.p.e.a.", spółka wniosła zarzuty na postępowanie zabezpieczające prowadzone w oparciu o wskazane zarządzenia zabezpieczenia. Zdaniem spółki, zarządzenia zabezpieczenia są wadliwe, gdyż zostały wydane w momencie, w którym decyzja o zabezpieczeniu nie została wprowadzona do obrotu prawnego. Spółka podniosła także, iż wadliwość tych zarządzeń zabezpieczenia zachodzi również w przypadku uznania za skuteczne doręczenie decyzji w sprawie zabezpieczenia. Według spółki został bowiem naruszony art. 33 pkt 2 u.p.e.a., który stosowany jest w postępowaniu zabezpieczającym na podstawie art. 166b tejże ustawy, gdyż nie można przyjąć, by obowiązek wynikający z decyzji o zabezpieczeniu był wymagalny przed dniem doręczenia tej decyzji, a więc przed dniem wprowadzenia jej do obrotu prawnego. Spółka ponadto uważa, że doręczono jej kopię, a nie oryginał decyzji, ale nie wyjaśnia dlaczego tak uważa. Z tego względu, w ocenie spółki, naruszony został art. 33 pkt 10 u.p.e.a. ponieważ nie można wskazywać jako podstawy prawnej zarządzenia zabezpieczenia decyzji nie doręczonej stronie, a więc nie będącej w obrocie prawnym. Spółka akcentuje, że przed doręczeniem decyzji o zabezpieczeniu nie można twierdzić, że istniały podstawy do dokonania zabezpieczenia przed określeniem wysokości należności pieniężnej. Jedynie zaś wówczas, w myśl art. 155 u.p.e.a. w związku z art. 33 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 256 ze zm), dalej: "o.p.", można prowadzić postępowanie zabezpieczające. Dokonanie czynności prawnej, w sprawie: wydanie zarządzenia zabezpieczenia, na podstawie niedoręczonej stronie decyzji narusza art. 212 o.p.