Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 września 2021 r., sygn. I SA/Gl 640/21

Interpretacje podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Machcińska, Sędzia WSA Dorota Kozłowska (spr.), Asesor WSA Katarzyna Stuła-Marcela, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 września 2021 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w T. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] nr [...]; 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: organ interpretacyjny) postanowieniem z [...] nr [...], wydanym w oparciu o art. 13 § 2a, art. 221, art. 233 § 1 pkt 1 i art. 239 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.; dalej: O.p.), po rozpatrzeniu zażalenia A Sp. z o. o. z siedzibą w T. (dalej: wnioskodawczyni, Spółka, skarżąca), utrzymał w mocy własne postanowienie z [...] nr [...] o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku z 12 marca 2019 r., uzupełnionego 7 i 20 maja 2019 r. oraz 16 grudnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy spółka dokonująca płatności z tytułu faktury jest obowiązana pobrać zryczałtowany podatek dochodowy, w myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Rozstrzygnięcia zapadły w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wnioskiem z 12 maja 2019 r. Spółka wystąpiła do organu interpretacyjnego o interpretację przepisów prawa podatkowego, tj. art. 26 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.). W opisie zaistniałego stanu faktycznego podała, że jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W celu realizacji interesów Spółki jej pracownicy lub członkowie zarządu odbywają zagraniczne podróże służbowe, zarówno do krajów członkowskich Unii Europejskiej, jak i krajów trzecich, podczas których korzystają z wynajmowanych przez Spółkę samochodów. Spółka otrzymuje z tego tytułu faktury dokumentujące usługi najmu samochodów, z których korzystają ww. osoby podczas podróży służbowych. Na fakturze jako usługodawca wskazany jest zagraniczny podmiot, tj. podmiot mający siedzibę w państwie, w którym akurat usługi są świadczone. Niemniej jednak, na fakturze jako odbiorca płatności wskazany jest inny podmiot, tj. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, podlegająca nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium RP (dalej zwana: spółka J). W konsekwencji płatność z tytułu faktury dokonywana jest na rachunek bankowy tejże spółki J. W ciągu roku podatkowego wnioskodawczyni wypłaty dokonywane na rzecz spółki J (odbiorcy płatności) z tytułu usług nie przekraczają łącznie 2.000.000 zł.