Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 lipca 2021 r., sygn. I SA/Ol 248/21

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło sędzia WSA Andrzej Brzuzy po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 lipca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad i grudzień 2015 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz skarżącej M. L. kwotę 16 989 zł (szesnaście tysięcy dziewięćset osiemdziesiąt dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej jako organ odwoławczy, Dyrektor) decyzją z "[...]", po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z dnia "[...]" (dalej jako organ I instancji, Naczelnik) określającej w stosunku do M.L. (dalej jako strona, podatnik, skarżąca) zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące listopad i grudzień 2015 r.

Z uzasadnienia decyzji i akt sprawy wynika, że Naczelnik w rezultacie przeprowadzonego postępowania kontrolnego w zakresie prawidłowości rozliczeń podatku od towarów i usług za listopad i grudzień 2015r. wydał decyzję z dnia "[...]".

Z uzasadnienia decyzji organu I instancji wynika, że uznano, iż dostawy towaru (wynikające z faktur zakupu oleju napędowego, na których jako dostawców wskazano Spółki A-C) na rzecz ostatecznego nabywcy (D) mają miejsce na terytorium Litwy i Łotwy w momencie wydania towaru z magazynu na rzecz ostatecznego nabywcy i są dostawami "ruchomymi", którym należy przypisać cechy transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dostawy te (z A-C do D) w ocenie organu spełniały przesłanki do uznania ich za dostawy WDT na rzecz D. W zaistniałej sytuacji, skoro firma D była przewoźnikiem z miejsca załadunku paliwa w kraju innym niż terytorium kraju i jednocześnie była ostatnim ogniwem z krajowych nabywców przewożonego przez siebie paliwa, to Naczelnik uznał, iż ustalony stan faktyczny "podpada" pod hipotezę nomy prawnej art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej, jako ustawa VAT). Zgodnie z tą normą prawną: w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy chyba, że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.