Wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 lipca 2021 r., sygn. II SA/Łd 495/20

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Sieniuć Asesor WSA Anna Dębowska (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 lipca 2021 r. sprawy ze skargi A. K. i K.C. na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 25 stycznia 2018 r. nr LXVI/1685/18 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi położonej w rejonie A oraz ulic: B, C, D, E i F oddala skargę. dc

Uzasadnienie

25 stycznia 2018 r. Rada Miejska w Łodzi, na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1875 ze zm.), powoływanej dalej jako: "u.s.g.", oraz art. 14 ust. 8 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 ze zm.), powoływanej dalej jako: "u.p.z.p.", podjęła uchwałę nr LXVI/1658/18 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru Miasta Ł. położonej w rejonie A oraz ulic: B, C, D, E i F.

W skardze na powyższą uchwałę A. K. i K.C. wnieśli o stwierdzenie jej nieważności w części dotyczącej terenu oznaczonego symbolem 1ZNa w zakresie działki nr 194/4 oraz o zasądzenie kosztów postępowania sądowego według norm prawem przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu skarżący stwierdzili, że zaskarżona uchwała jest niezgodna z prawem i narusza ich interes prawny. Skarżący wyjaśnili, że są właścicielami działki nr 194/4.

Zdaniem skarżących, zaskarżona uchwała narusza art. 15 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p. w zakresie, w jakim przepis ten obliguje organy gminy do określenia w planie miejscowym przeznaczenia terenu oraz linii rozgraniczających tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Plan miejscowy przepisem § 25 ust. 2 przesądza o przeznaczeniu podstawowym oraz przeznaczeniu uzupełniającym dla terenu oznaczonego symbolem 1ZNa. Zarówno pojęcie przeznaczenia podstawowego, jak też pojęcie przeznaczenia uzupełniającego, można odkodować z przepisu § 4 ust. 1 pkt 15 lit. a-b zaskarżonej uchwały. W tym ujęciu przeznaczenie podstawowe do takie przeznaczenia, które przeważa na danej działce. Oznacza to, że na działce 194/4 powinny przeważać tereny zieleni urządzonej. Natomiast pozostała część działki (mniej niż połowa) może być zagospodarowana jako las i infrastruktura techniczna. Jednocześnie z przepisu § 25 ust. 1 pkt 3 zaskarżonej uchwały wynika, że na całym terenie oznaczonym symbolem 1ZNa, zatem także na działce, której właścicielami pozostają skarżący mogą być lokalizowane urządzenia gospodarki wodnej (niezdefiniowane). Ponadto przepis § 14 ust. 1 pkt 2 zaskarżonej uchwały, na obszarze objętym planem miejscowym (zatem także na działce skarżących) dopuszcza budowę nowych dróg publicznych oraz dróg wewnętrznych. Wskazane przeznaczenia terenu (zieleń urządzona, las, infrastruktura techniczna, urządzenia gospodarki wodnej, drogi publiczne i drogi wewnętrzne) są od siebie różne, a to powinno za sobą pociągać poprowadzenie stosownych linii rozgraniczających. Rada Miejska w Łodzi zamiast jednoznacznie ustalić różne przeznaczenia dla obszaru, oznaczonego aktualnie symbolem 1ZNa, składającego się, z kilkunastu działek, pozostawiła woli właścicieli lub inwestorów przesądzenie, w jaki sposób zostanie zagospodarowany teren. W tym zakresie skarżący nie wiedzą, w jaki ostateczny sposób będą mogli zagospodarować swoją działkę. Ustalenia planu miejscowego pozbawiają skarżących możliwości korzystania z nieruchomości w sposób jaki gwarantują im przepisy Konstytucji i prawa cywilnego w zakresie poszanowania prawa własności. Skarżący oczekiwaliby od organów gminy jednoznacznego określenia przeznaczenia terenu. Na rysunku planu miejscowego wskazano, w ramach oznaczeń informacyjnych, grunty leśne według użytku gruntowego. Ostatnie jest jednak tylko informacją, gdzie znajdują się aktualnie użytki oznaczone jako Ls, tj. las. Przeznaczenie terenu dotyczy natomiast całego terenu oznaczonego symbolem 1ZNa i to na całym terenie, zgodnie z ustaleniami planu miejscowego, inwestor może dążyć do zagospodarowania odpowiadającego przeznaczeniu lasu, byle tylko teren lasu nie przeważał na danej działce. Stąd też plan miejscowy nie spełnia swej podstawowej roli, tj. nie określa w sposób jednoznaczny przeznaczenia terenu nim objętego.